စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ေတာထဲမွာ မိုးကာေတြနဲ႔ တဲထိုးၿပီး ေနၾကရတယ္

ဓာတ္ပုံ – Palaung State’s post

အစိုးရတပ္နဲ႔ အမ္အန္ဒီေအေအ (ကိုးကန္႔တိမ္းေရွာင္) တပ္ဖြဲ႔ေတြၾကား ၁ လနီးပါးၾကာ တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ယူနန္ျပည္နယ္ လင္ခ်န္းခရိုင္ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက မိုက္တိဟိုရြာ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးသလို  ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြလည္း  အေရးေပၚလိုအပ္ေနပါတယ္။

ဒုကၡသည္ေတြကို သြားေရာက္ကူညီေနတဲ့ ကိုးကန္႔လူငယ္ (အိုက္ေပါ၀္ပိတ္) အဖြဲ႔ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ေရး တာ၀န္ခံ ယန္ေလာက္အယ္ပါကို ဒီဗြီဘီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ထားပါတယ္။

ကိုးကန္႔လူငယ္အဖြဲ႔အေနနဲ႔ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြကို လက္ရွိ ဘယ္လိုအကူအညီေတြ ေပးေနပါသလဲ။

“တိုက္ပြဲမျဖစ္ခင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လူငယ္အဖြဲ႔က ရြာေတြလိုက္ၿပီး ကေလးသူငယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ပါတယ္။ အခုတိုက္ပြဲျဖစ္ေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြကူညီရတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က တတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြဆီကေန၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့လူေတြဆီကေန အကူအညီေတာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆန္ေတြ၊ စားစရာေတြ၊ ပစၥည္းေတြ စုေဆာင္းၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းဘက္ သြားပို႔ေပးပါတယ္။ ေစတနာ၀န္ထမ္းဆရာ၀န္ေတြ ေခၚသြားပါတယ္။ အခုတေခါက္နဲ႔ဆို ၅ ေခါက္ရွိပါၿပီ။ အခုက်ေနာ္တို႔ ေလာက္ကိုင္ကေန  ၃ နာရီၾကာ ကားေမာင္းရမယ့္ မိုက္တိဟို ဆိုတဲ့ ေဒသဘက္သြားေနတယ္။”

အဲဒါ ဘယ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာလဲ၊  ဒုကၡသည္ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ၊ ဘယ္လိုေနေနၾကလဲ။

“ယူနန္ျပည္နယ္ လင္ခ်န္းခရိုင္ နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာပါ။ ဒုကၡသည္က အမ်ားႀကီးပဲခင္ဗ်။ ၂ ေသာင္းေလာက္ရွိမယ္။  ဟိုး  ၁၂၅ မိုင္တိုင္ဘက္မွာလည္း လူေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီရွိပါတယ္။ စုစုေပါင္း ၄ ေသာင္းေလာက္ရွိပါတယ္။ သူတို႔က ေတာင္ေျခမွာေရာ၊ ေတာထဲမွာေရာ မိုးကာေတြနဲ႔ တဲထိုး ၿပီးေနၾကတယ္။ ျပန္႔ၿပီးေနပါတယ္ခင္ဗ်။ အခု ဆန္အိတ္ ၂၀၀၊ စားစရာ၊ အိပ္ရာနဲ႔ ေစာင္ေတြ၊ မိုးကာေတြ သြားပို႔မွာပါ။ ေလာက္ေတာ့ မေလာက္ပါဘူးခင္ဗ်၊ က်ေနာ္တို႔ ရွိသေလာက္နဲ႔ပဲ မွ်ၿပီးေပးရမွာပါ။”

အခုလို သြားကူညီတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြရွိပါသလဲ၊ ဒုကၡသည္ဘက္ကေရာ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါသလဲ။

“အခက္အခဲကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကဆိုရင္ သြားေရးလာေရး ခက္တယ္။ ေလာက္ကိုင္ဘက္က ကားေတြ မရွိဘူး၊ ရွိလည္း သြားလို႔မရဘူး။ တရုတ္ဘက္က မေပးသြားဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္ဘက္က ကားကိုငွားရတယ္။ အဲ့ေတာ့  စရိတ္ပိုကုန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ဆို က်ေနာ္တို႔ ကား ၆ စီးနဲ႔လာတာ၊ တရုတ္ျပည္ဘက္မွာ လူႀကီးေတြအစည္းအေ၀းရွိလို႔ ဆိုလားမသိဘူး၊ တခါတည္းသြားလို႔မရဘူး၊  နားလည္မႈနဲ႔ သြားလာေနရတယ္။ ကား ၆ စီးက ခြဲၿပီးသြားရမယ္။ ဒုကၡသည္ဘက္သြားရင္ တယ္လီဖုန္းေတြ ကင္မရာေတြ အကုန္ထားခဲ့ရတယ္။ ရန္ပံုေငြမလံုေလာက္ေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြကို အျပည့္မကူႏိုင္ဘူး။ သူတို႔လည္း ဒုကၡတအားေရာက္ပါတယ္။ အခုဆို မိုးလည္းရြာတယ္၊ ေလလည္းတိုက္တယ္။ ဖ်ားတဲ့လူေတြ မ်ားလာၿပီ၊ ေစတနာ၀န္ထမ္းဆရာ၀န္ဆီ  ေဆးလာေတာင္းၾကတာ တေန႔ဆို ၂၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ ဒီလ ၂ ရက္ေန႔ကဆို  တအားေအးလို႔  အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဘြားႀကီးတေယာက္ ဆံုးသြားတယ္။ ကုန္းၾကမ္း ေရွာက္ကိုင္ရြာက ပေလာင္အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ကေလးမေမြးႏိုင္လို႔ ဆံုးသြားတယ္။”

ခုလက္ရွိအေနအထားအရ ဒုကၡသည္ေတြ ေနရပ္ကို  ျပန္လာလို႔ မရေသးဘူးလား။

“သူတို႔မျပန္ရဲေသးပါဘူးခင္ဗ်၊ ျပန္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းမွာလည္း အပစ္ခံရမွာ ေၾကာက္ေနတယ္။  အရင္တပတ္က ဗမာလူမ်ိဳး ၂၀၀ ေက်ာ္ေတာ့ ျပန္သြားတယ္။ သူတို႔ကို အစိုးရက ျပန္ေခၚတာတဲ့၊ တရုတ္အစိုးရက ကူၿပီးပို႔ေပးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုးကန္႔၊ ပေလာင္နဲ႔ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြေတာ့ မပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး။”

အဲဒီမွာ ကိုးကန္႔လူငယ္အဖြဲ႔အျပင္ တျခားဘယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြက သြားေရာက္ကူညီေပးေနပါသလဲ။

“က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းမွ လာကူတာ မေတြ႔ေသးပါဘူးခင္ဗ်။”

တကယ္လို႔ ကူညီခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကိုဆက္သြယ္လို႔ရမလဲ၊ ဘာေတြ အေရးေပၚလိုအပ္သလဲ။

“က်ေနာ္တို႔ ကိုးကန္႔လူငယ္အဖြဲ႔ ၈၆ – ၁၃၄၀၈၈၉၄၅၆၀ ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေရးေပၚလိုတာေတာ့ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ေရာ ေဆး၀ါးေတြေရာေပါ့။ ကူညီႏိုင္ရင္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။”

By နန္းျမနဒီ (ဒီဗီြဘီ)
http://burmese.dvb.no