 |
| မဟန |
တကယ္ေတာ႔ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ဘဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းမွာ သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ မင္းလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္ေဆာင္တဲ႔ ရာဇဂုရု ဆရာေတာ္ေတြၾကားမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထရွိတဲ႔ ျပႆနာမ်ဳိးပါပဲ။ ေခတ္တိုင္းမွာ သာသာနာျပဳဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ မင္းဆရာေတာ္ေတြၾကား မၾကာမၾကာ ျပႆနာေတြတက္ခဲ႔ရသလို ေနာက္ေနာင္ ထပ္ျဖစ္လာႏိုင္တာမ်ဳိ္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္ဆံုး မင္းဆရာေတာ္ေတြ ဩဇာအာဏာထက္ခဲ႔တဲ႔ သမုိင္းျဖစ္ရပ္အခ်ဳိ႕ကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
မင္းဆရာေတာ္ဆိုတာ ျပ႒ာန္းေသာအရာတည္
ေညာင္ရမ္းသာသနာကိုၾကည့္ရင္ သာလြန္မင္းကိုးကြယ္တဲ႔ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ရဲ႕ တန္ခိုးဩဇာ ႀကီးထြားမွႈကိုု ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္နဲ႔ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္တို႔ဟာ သက္ေတာ္ ၀ါေတာ္တူတဲ႔ က်မ္းတတ္ ဆရာေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ပါး ေတြ႔ဆံုတဲ႔ျမင္ကြင္းဟာ မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ကို “အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က မင္းကြ်မ္း၀င္ဆရာေတာ္ ရာဇဂုရုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အရွင္ဘုရားက ေရွ႕က ၾကြပါ” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါကို ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ျပန္ေျပာပံုက “ေလာကမွာ ရာဇဂုရုရဟန္းမည္သည္ ျပ႒ာန္းေသာ အရာတည္တယ္၊ အရွင္ဘုရား ရာဇဂုရုကသာ ေရွ႕ကၾကြပါ” လို႔ ေျပာတဲ႔အတြက္ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က ေရွ႕ကၾကြရပါတယ္။ မင္းဆရာေတာ္ဆိုတာ ပညာတူ ၀ါတူရင္ေတာင္ ေရွ႕ကေနရာေပးရတယ္ဆိုတာ ဒီဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါး ေတြ႔ဆံုမွႈက ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
အေလာင္းမင္းတရား အလြဲ
ကုန္းေဘာင္ေခတ္ သာသနာမွာ အေလာင္းမင္းတရားက “ဤႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနထိုင္သီတင္းသံုးေတာ္ မူၾကကုန္ေသာ ရဟန္း သံဃာတို႔သည္ မိမိခ်ီးေျမွာက္ထားတဲ႔ မင္းဆရာေတာ္၏ အလိုအယူသို႔သာလိုက္ၿပီး က်င္႔ႀကံေနထုိင္ၾကရမည္” ဟု အမိန္႔ျပန္တမ္း အလြဲတစ္ခုထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီ ဘုရင္႔အမိန္႔ေၾကာင္႔ မင္းဆရာေတာ္ အတုလယသမေထရ္ ဟာ ဩဇာထက္လာၿပီး၊ သူနဲ႔ ဂိုဏ္းမတူ သူ႔အလိုမလိုက္တဲ႔ ေမာင္းေထာင္ရြာက မေထရ္ႀကီးႏွစ္ပါးကို သဲဒဏ္ ေရဒဏ္ေပး ႏွိပ္စက္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။
အေလာင္းဘုရားလက္ထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ရွိသမွ် သံဃာေတာ္အားလံုးဟာ မင္းအလိုနဲ႔ မင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ အလိုကို လိုက္ခဲ႔ၾကရၿပီး၊ ဆန္႔က်င္အာခံသူဆိုလို႔ က်မ္းတတ္ ရွင္မုနိႏၵေဃာသ မေထရ္တစ္ပါးသာ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီ မေထရ္ကို မင္းဆရာေတာ္ေတြက သုဓမၼာဇရပ္မွာ “သင္႔ဆရာ ဘယ္သူျဖစ္လို႔ ေခါင္းမာေနတာလဲ” ဆိုၿပီး ေခၚယူစစ္ေဆးတဲ႔အခါ၊ ဇရပ္ေပၚရွိ ရုပ္ဆင္းတုေတာ္ကို ထိုးျပၿပီး “ဤသည္ပင္လွ်င္ ငါ႔ဆရာတည္း” ဆုိၿပီး ေျဖပါတယ္။
ေနာက္ သံဃာထုအလယ္မွာ ေဆာင္႔ေၾကာင္ထိုင္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး၊ “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ အသက္ဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ တပည့္ေတာ္ အသက္ကိုသာ စြန္႔ပါမည္၊ ျမတ္စြာဘုရား ပညတ္ေတာ္မူအပ္ေသာ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို မစြန္႔ပါ” ဟု ဆင္းတုေတာ္ကို ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္ရပ္ကို မင္းဆရာေတာ္က မေက်နပ္လို႔ အေလာင္းမင္းတရားကို ျပန္ေျပာျပေတာ႔၊ “ဤမေထရ္သည္ မာန ခက္ထန္လွသည္၊ ငါ႔ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းမွာ မေနသင္႔” ဆိုၿပီး တိုင္းတစ္ပါး ႏွင္ထုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ ထပ္မံ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ထားၿပီး ျပန္လာမွ သတ္မယ္ေျပာၿပီး စစ္ခ်ီတက္ရင္း အေလာင္းမင္းတရား နတ္ရြာစံသြားပါတယ္။
စိတ္ေဖာက္သြားတဲ႔ ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္း
ဘိုးေတာ္မင္းတရားလက္ထက္ အမရပူရေခတ္ သာသနာကိုၾကည့္ရင္ ေမာင္းေထာင္ သာသနာပိုင္နဲ႔ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ေဟာင္း အတုလယသမေထရ္ တို႔ၾကား အယူ၀ါဒျပႆနာတက္ပါတယ္။ ေမာင္းေထာင္ သာသနာပိုင္နဲ႔ သူ႔တပည့္ေတြက “ဤ အတုလယသပုဂၢိဳလ္သည္ သာသနာေတာ္၏ ရန္ဆူးေျငာင္႔ ျပဳက်င္႔ေနသူျဖစ္သည္” ဆိုၿပီး ေက်ာင္းတုိက္ကေန ေမာင္းထု ႏွင္ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။
ဘိုးေတာ္ဘုရားကလည္း အတုလယသ ရဟန္း (လူအမည္ ဦးပန္းေထြး) ကို ၾကက္ ငွက္ တိရိစာၦန္တို႔ကဲ႔သို အ၀တ္ဗလာမဲ႔ ထားၿပီး ျခင္းၾကားေဆာင္းနဲ႔ ေလွာင္ထားပါတယ္။ စေလာင္းဖံုးနဲ႔ ထမင္းေၾကြး၊ လွံ ဓား ရံၿပီး ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း စံုေမွ်ာခဲ႔ပါတယ္။ ‘အတုလ သာသာနပိုင္ေဟာင္း ငပန္းေထြး အား ႏွင္ထုတ္ျခင္း’ ဆိုတဲ႔ စာလံုးႀကီးႀကီးေရးၿပီး ေရာက္ေလရာ ၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ဘိုးေတာ္မင္းတရား ဦး၀ိုင္း စိတ္ေဖာက္ျပန္ခ်ိန္မွာ ေမာင္းေထာင္သာသနာပိုင္ကိုလည္း လူ၀တ္ အတင္းခြ်တ္ခိုင္းလို႔၊ သာသာနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးခမ်ာ ၀ဋ္လည္ၿပီး လူ ‘ဦးျမတ္ေန’ ျဖစ္သြားခဲ႔ရပါတယ္။
သုဓမၼာ တန္ခိုးထြားမွႈ ေရႊက်င္မခံႏိုင္
ရတနာပံု မႏၱေလးေခတ္သာသနာကိုၾကည့္ရင္လည္း ကိေလသာ ၀႗္ျမစ္ကင္းရာ နိဗၺာန္ဆုပန္ၿပီး မိဘုရား ၁၅၀ နီးပါးယူထားတဲ႔ မင္းတုန္းမင္းႀကီးဟာ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ၿပီး သာသနာကို ခ်ီးေျမာက္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
မင္းတုန္းလက္ထက္ တန္ခိုးထြားတဲ႔ သုဓမၼာမင္းဆရာေတာ္ေတြက သူတို႔ကို မေလးမခန႔္ျပဳတယ္ဆိုၿပီး ေရစႀကိဳဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶနဲ႔ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ ဦးဇာဂရ တို႔ကို ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ ႏွင္ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ သီေပါမင္းလက္ထက္မွာလည္း သုဓမၼာကို ပမာမခန္႔ျပဳတဲ႔ မိုးေကာင္းဆရာေတာ္ ဦးဂႏၶမာ ဟာ ေအာက္ၿမိဳ႕ ဟသၤတကို ႏွင္ထုတ္ခံခဲ႔ရပါတယ္။
အဂၤလိပ္စာသင္တာ မိစာၦအယူ
အဂၤလိပ္ေခတ္မွာေတာ႔ ဘာသႏၱရတိုက္ပြဲတစ္ခု ဘုန္းႀကီးေတြၾကား ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ အရွင္ အာဒိစၥ၀ံသ ျပဳစုတဲ႔ စာသင္သား ရဟန္းသံဃာမ်ား သာသနာျပဳဖို႔ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေရး ဆိုတဲ႔ “ဘာသႏၱရ လမ္းညႊန္က်မ္း’ ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပႆနာတက္ခဲ႔တာပါ။
အဲဒီေခတ္ ဆရာေတာ္ႀကီးအမ်ားစုက အရွင္ အာဒိစၥ၀ံသရဲ႕ အဆိုျပဳခ်က္ကို မိစာၦအယူဆိုၿပီး ခါးခါးသီးသီး ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ႔ပါတယ္။ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရဟန္းသံဃာ အမ်ားအျပား တကၠသိုလ္ေတြမွာ အဂၤလိပ္စာကို အႀကီးအက်ယ္လိုက္စားေနၾကေပမဲ႔၊ အခုထိ ရွင္အာဒိစၥ၀ံသရဲ႕ ‘ဘာသႏၱရ လမ္းညႊန္က်မ္း’ ကို သာသနာေရး ၀န္ႀကီးဌာနက ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင္႔ ပိတ္ပင္ထားဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္အာဒိစၥ၀ံသအေပၚ အမွားလုပ္ခဲ႔တာကို ၀န္မခံႏိုင္ေသးလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
သာသနာႀကီးပြားဖို႔ မင္းကိုပဲ အမွီျပဳရမလား
အထက္က တင္ျပခဲ႔တာဟာ မင္းဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ရိုးရိုးက်င္႔ႀကံေနထိုင္တဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြထဲက အထင္ကရျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ဥပမာ အခ်ဳိ႕သာျဖစ္ၿပီး၊ ေက်းလက္၊ ေတာရြာ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ အာဏာရွိသူနဲ႔ နီးစပ္တဲ႔ဘုန္းႀကီးနဲ႔ အာဏာနဲ႔မနီးစပ္တဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္ုးေတြၾကား ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပႆနာ ႀကီးႀကီးေသးေသးေတြ ရွိေနခဲ႔၊ ရွိေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေထရ၀ါဒသာသနာရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ သဂၤါယနာ ေျခာက္ႀကိမ္တင္တာကိုၾကည့္ရင္လည္း အဇာတသတ္မွ ဦးႏု အထိ ရဟန္းသံဃာေတြဟာ မင္းေတြကို အမွီျပဳခဲ႔ရပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အစိုးရ မင္းေတြရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္မွႈခံရတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြက ဘုန္းႀကီးအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာကို ေခါင္းတစ္လံုးပိုၿပီး၊ နိဗၺာန္နဲ႔ ပိုနီးေလဟန္ အထင္ခံရတတ္ပါတယ္။ မင္းေတြနဲ႔ အစိုးရေတြကလည္း သာသနာကိုလည္း ခ်ီးေျမာက္ရင္း၊ လူထုၾကား သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ဘာသာေရးကို တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ အသံုးခ်ခဲ႔တာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီျဖစ္စဥ္ဟာ ယေန႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ သံဃာမဟာနယကအဖြဲ႔ (မဟန) အထိ လက္၀ါးရိုက္ ဆက္လက္ က်င္႔သံုးေနတဲ႔ ပံုစံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း လက္ရွိ သံဃာနာယက ဆရာေတာ္ေတြဟာ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ သံဃာထုကို ကိုယ္စားျပဳဖို႔ထက္၊ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ကို လိုက္နာအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးဖို႔ အသင္႔ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မဟနအဖြဲ႔ကို မဆလေခတ္မွာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အစိုးရက ဖြဲ႔စည္းခဲ႔သလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရင္ ျမင္သာပါတယ္။ မဟနဟာ ဘယ္သူကို ကိုယ္စားျပဳေပးေနသလဲဆိုတာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အားလံုး ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ခဲ႔ရၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုတစ္ခါ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ကိစၥမွာလည္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ထပ္ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။
မဟနအဖြဲ႔အစည္း ေနာက္ေနာင္ ဆက္ရွိေနသမွ်လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက သံဃာထုအေရးနဲ႔ သာသာနာ႔အေရး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ထက္၊ အစိုးရအက်ဳိးကာကြယ္ဖို႔ပဲ လုပ္သြားဖို႔ရွိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ႔ သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ႔ဆိုတာ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ လက္ေအာက္ခံ ဌာနတစ္ခု ျဖစ္ေနရလို႔ပါပဲ။ လြတ္လပ္တဲ႔ ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္လို႔ပါပဲ။
ဘာသာေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ
အခု စာေရးသူ တင္ျပေနတာက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘယ္လို လက္တြဲသြားႏိုင္မလဲဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ေပၚထြန္းဖို႔ ေထရ၀ါဒဘာသာေရးက ဘယ္လို ဆက္လက္ အက်ဳိးျပဳႏိုင္မလဲဆိုတဲ႔ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကို ေဆြးေႏြးၾကည့္ျခင္းမွ် ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လက္တြဲသြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အရင္ဆံုး ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္း နည္းနည္း ျပန္ၾကည့္ဖို႔လိုအပ္ပါမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားဂုဏ္ျမင္႔သူေတြလို႔ ထင္ပါေစ၊ အခုမွ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ရုန္းကန္ေနရဆဲ ဒီမိုကေရစီကို က်င္႔သံုးဖို႔ စမ္းတ၀ါး၀ါး သြားေနရဆဲဆိုတာ ျငင္းမရတဲ႔ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီမွာ ေလးဘက္တြားအဆင္႔ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေတာ႔ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ျဖတ္သန္းမွႈကို တေစ႔တေစာင္း ေလ႔လာရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို သူတို႔ ဘယ္လို လက္တြဲသြားခဲ႔သလဲဆိုတာ ေလ႔လာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
လစ္ဘာတီအစ ေက်ာင္းေတာ္က
ယေန႔ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေျပာေနၾကတဲ႔အခါ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ လစ္ဘရယ္ဆိုတဲ႔ တစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္ခြင္႔ (လစ္ဘာတီ) နဲ႔ လူအမ်ား ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ထားတာကို ေျပာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
လစ္ဘာတီ မရွိရင္ ဒီမိုကေရစီဟာ အာဏာရွင္စနစ္ကိုေတာင္ ဦးတည္ေစပါတယ္။ ဥပမာ၊ ဂ်ာမဏီက ဟစ္တလာနဲ႔ ယူဂိုစလပ္က မီလိုဆဗစ္ တို႔ဟာ လူထုရဲ႕ မဲအျပတ္အသတ္ ေထာက္ခံမွႈနဲ႔ တင္ေျမွာက္ခံခဲ႔ရၿပီး အာဏာရွင္ေတြ ျဖစ္လာသူေတြပါ။
အဲေတာ႔ ဒီမိုကေရစီဖြံ႔ၿဖိဳးဖို႔နဲ႔ လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔အတြက္ လစ္ဘာတီက ထိန္းေၾကာင္းေပးပါတယ္။ အေနာက္မွာ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္ထြန္းမီ လြတ္လပ္မွႈဆိုတဲ႔ လစ္ဘာတီက အရင္စလာပါတယ္။ အဲဒီ အေနာက္ရဲ႕ လစ္ဘာတီကို စတင္ျဖစ္ထြန္းေစရာမွာ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြရဲ႕ အခန္းက႑က အေရးပါပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီမွာ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ စည္းျခားမွႈ (Separation of Church and State) က အလြန္ အေရးပါပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဘုရင္ေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အားၿပိဳင္ပြဲေတြ ရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဘုရင္ေတြက ဘာသာေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တာထက္ ပုပ္ရဟန္းမင္းေတြက ဘုရင္ေတြကို ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အားၿပိဳင္မွႈေတြကေန အက်ဳိးထြက္တာက လူသားေတြရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မွႈပါပဲ။ အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက လူထုကို ဖိႏွိပ္ဖို႔လုပ္တဲ႔အခါတိုင္း ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတြေတြ အကာကြယ္ေပးပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ကို ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေလးဆယ္ေက်ာ္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းခဲ႔တဲ႔ တတိယလွႈိင္းျဖစ္စဥ္မွာလည္း (၁၉၇၄ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြအထိ) ေတြ႔ရပါတယ္။ ပိုလန္၊ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား စတဲ႔ အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ လာတင္အေမရိက တိုင္းျပည္ေတြကို သြားတဲ႔ ပုပ္ရဟန္းမင္း ဂြ်န္ေပါရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြဟာ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးၿပီး ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရးေတြ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၆ ရာစု၊ ၁၇ ရာစုေလာက္က ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြဆို အေတြးအေခၚသစ္ရွိသူေတြကို ပိတ္ပင္ ကားစင္တင္ မီးရွႈိ႕ လုပ္ခဲ႔ၾကတာပါပဲ။
ဒါေပမဲ႔ ခရစ္ယာန္ ေက်ာင္းေတာ္ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာကို အၿမဲဆန္႔က်င္႔ေပးထားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဘုရင္ေတြရဲ႕ အာဏာကို ကန္႔သတ္ထားမွႈကေန ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ ေမြးျခင္း ေသျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း လြတ္လပ္စြာ စီးပြားရွာျခင္း စတဲ႔ လူမွႈအကာအကြယ္ေတြ ေပးလာႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္း အခြင္႔အေရးေတြ တိုးတက္လာေစခဲ႔ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ခြဲျခားဖို႔ ဦးဗုဓ္ေျပာ
အခု ေျပာေနတာ ဘယ္ဘာသာက ဘယ္ဘာသာထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ ဘာသာေရး အျငင္းပြားတဲ႔ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာေရးက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဘယ္လို အက်ဳိးျပဳႏိုင္သလဲဆိုတာ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေနာက္ဒီမိုကေရစီရဲ႕ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ခြဲျခားမွႈ (Separation of Church and State) ျဖစ္စဥ္မ်ဳိး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္သင္႔ၿပီဆိုတာ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိ သံဃာမဟာနယကအဖြဲ႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕ ေအာက္ကေန ရုန္းထြက္ၿပီး သီးျခားလြတ္လပ္တဲ႔ ဘာသာေရးအဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ရပ္တည္သင္႔ပါတယ္။ ဒီလို ခြဲျခားရပ္တည္တာဟာ ရဟန္းသံဃာေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရက အစိုးအာဏာလုပ္ငန္းသတ္သတ္၊ ရဟန္းေတြက ကိုယ္႔ဘာသာေရးလုပ္ငန္း သတ္သတ္ စည္းျခားလိုက္ကိုင္ၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ခြဲထြက္ႏိုင္မွႈကသာ ဗုဒၶသာသနာကို လြတ္လပ္မွႈ အျပည့္နဲ႔ ပိုမိုတိုးတက္လာေစၿပီး၊ လူထုအတြက္အတြက္လည္း လြတ္လပ္မွႈနဲ႔ အကာအကြယ္ေတြ ပိုမို ေပးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္လည္း အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ ႏို္င္ငံေတာ္ ခြဲျခားမွႈဆန္ဆန္ ေျပာခဲ႔တဲ႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ႔ သာသနာ႔ အာဇာနည္ ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ ဟာ ပရိယတၱိကိစၥၿပီးေနသူျဖစ္သလို၊ မင္းဧကရာဇ္ကိုေတာင္မွ လံုး၀ ဂရုမစိုက္တဲ႔ ရဟန္းျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊဘိုမင္းက ဩ၀ဒါေပးဖို႔ ေလွ်ာက္တဲ႔အခါ၊ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဓ္က "မင္းက မင္းအလုပ္ မင္းလုပ္ရင္ ငါတို႔ ဩ၀ါဒေပးစရာမလို၊ မင္းက မင္းအက်င္႔မက်င္႔ရင္လည္း ဒါဟာ ငါတို႔ ကိစၥမဟုတ္၊ အ၀ီစိ ကိစၥပဲ" ဆိုၿပီး ခပ္မာမာ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စကားက တိုေတာင္းေပမဲ႔၊ သာသနာ႔အလုပ္နဲ႔ မင္းအလုပ္ ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္ ခြဲလုပ္ၾကဖို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မဟနအဖြဲ႔
တကယ္ေတာ႔ ရဟန္းသံဃာေတြဟာ အာဏာႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေနသင္႔ပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနတဲ႔ သံဃာေတြဟာ ေထာင္ထဲက ကိုယ္ေတာ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္မွာ ဌာနႀကီးတစ္ခုသဖြယ္ ရပ္တည္ေနတဲ႔ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔က ဆရာေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဆရာေတာ္ႀကီးေတြကသာ အဏာႏိုင္ငံေရးနဲ႔ နီးစပ္ၿပီး အစိုးရကို ေက်းဇူးျပဳေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ ဆက္ကပ္ထားတဲ႔ ရွည္လ်ားတဲ႔ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ေတြ၊ ဇိမ္ခံကားသစ္ေတြနဲ႔ ေလေအးေပးစက္ေအာက္မွာေနၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ တပည့္သံဃာေတြကို ေစာင္႔ၾကည့္ဖို႔ အစိုးရအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ လဘ္လာဘေတြေနာက္ ရဟန္းေတြလိုက္တာဟာ ဗုဒၶသာသနာ ျခစားမွႈႀကီး ျဖစ္ေစတာပါပဲ။
အၿပီးတိုင္ဖ်က္ပစ္ရမယ္႔ ဌာနပို
ေနာက္ တစ္ဆက္ထဲ ေျပာလိုတာက သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနဆိုတာ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံတိုင္းမွာ မထားရွိတဲ႔ ဌာနျဖစ္ပါတယ္။ အီရန္နဲ႔ ေဆာ္ဒီတို႔လို ႏို္င္ငံေတြမွာေတာ႔ အစၥလာမ္ဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ျပဌာန္းၿပီး အစိုးရက လူထုကို ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ ထားရွိတဲ႔ ဌာနမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနကို သာမန္အားျဖင္႔ သာသနာကို ခ်ီးေျမွာက္တဲ႔ အဖြဲ႔လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ျမင္တတ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ ဘာသာေရးကို အာဏာနဲ႔ ေရာေထြးေစတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။ မဟန ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို အာဏာနဲ႔ ပတ္သက္ေစၿပီး သာသနာကိုပ်က္စီးေစတဲ႔ ဌာနႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး သာသနာေရးဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ အင္စတီက်ဴးရွင္းပံုစံျဖစ္ေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အနာဂတ္ ဗုဒၶသာသနာ သန္႔ရွင္းေရးတည္တံ႔ေရးအတြက္ လြတ္လပ္တဲ႔ သံဃာ႔အဖြဲ႔အစည္းပံုစံသစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိဖို႔လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေတာ္ေအာက္ကေန ရုန္းထြက္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ႔ မဟနအဖြဲ႔အသစ္ ေပၚထြန္းဖို႔နဲ႔ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန ဖ်က္သီမ္းဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ဒီလုိျဖစ္ဖို႔ကိုလည္း ရဟန္းသံဃာတိုင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းက တာ၀န္တစ္ရပ္အျဖစ္ ၀ို္င္း၀န္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဟာ ပင္ကိုယ္အားျဖင္႔ လြတ္လပ္မွႈအျပည့္ရွိတဲ႔ ဘာသာေရးျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာႏိုင္ငံေရး ကင္းရွင္းတဲ႔ ဘာသာေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ သာ အျပည့္အ၀ လြတ္လပ္မွႈ ရွိလာခဲ႔ရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ယိုယြင္းျခစားေနတဲ႔ စာရိတၱမ႑ိဳင္ ျပည္လည္တည့္မတ္ဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ႔ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီလမ္းကို ကူညီပံ႔ပိုးေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အျခားဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲေနထုိင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၀င္႔ထန္း (ေမာကၡ)
ဖ်က္သိမ္းပစ္ရမယ္႔ မဟန နဲ႔ သာသာနေရး၀န္ႀကီးဌာန
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
02:28
Rating:
Reviewed by သစ္ထူးလြင္
on
02:28
Rating:
1 comment:
Good,overview good,very good,we cannot see that,some people say,"Monks do Monk's work and no need to do politics."That people dont kn the main aim of Religion,dont also kn about politics.They only know the Neik Ban in religion,they dont know the main aim is civilize(tion)in religion and they also dont kn their daily life is politics.
Post a Comment