ေဆာ္ဒီနန္းေတာ္ထဲက ခိုးယူခံလိုက္ရတဲ့ စိန္ျပာႀကီးရဲ႕ က်ိန္စာ

၁၉၈၉ တုန္းက ထိုင္းႏိုင္ငံသား ကလ်ီရန္က႐ိုင္ ေတခ်မြန္း က သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ရွင္ ေဆာ္ဒီ မင္းသား တပါး ဆီကေန ေဒၚလာ သန္း ၂၀ ေလာက္တန္တဲ့ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာေတြ ခိုးယူခဲ့ပါတယ္

ေဆာ္ဒီက နန္းေတာ္တခုကေန ၁၉၈၉ ခုႏွစ္အတြင္းက အဖိုးတန္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို ခိုးယူတဲ့အမႈ တခုေနာက္မွာ လူသတ္ခံရတာေတြ တသီတသန္း ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ ထိုင္းနဲ႔ ေဆာ္ဒီအာေရဗ် ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား သံတမန္ဆက္ဆံေရးကလည္း ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ အက်ပ္ဆိုက္ေနတုန္းပါ။ ဒီ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြခိုးခဲ့တဲ့သူနဲ႔ ရွားရွားပါးပါး အင္တာဗ်ဴးရၿပီးတဲ့ေနာက္ ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုဆိုတာ သိလာရပါတယ္။

ေဆာ္ဒီမင္းသားနဲ႔ သူ႔ ၾကင္ယာေတာ္တို႔ ၃ လ ေလာက္ အပန္းေျဖခရီးထြက္ခ်ိန္မွာ ခိုးမယ့္သူက ဒီအခ်ိန္ဟာ အခ်ိန္ေကာင္းပဲလို႔ သိလိုက္ပါတယ္။

ကလ်ီရန္က႐ိုင္ ေတခ်မြန္းက ဒီအလုပ္က အႏၲရာယ္သိပ္ႀကီးတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ခိုးတဲ့အမႈက ေဆာ္ဒီအာေရဗ်မွာ လက္ျဖတ္ၿပီး အျပစ္ေပးတာေလ။ ကလ်ီရန္က႐ိုင္က ေဆာ္ဒီဘုရင္ ဖာ့ဒ္ရဲ႕ အႀကီးဆုံး သားေတာ္လည္းျဖစ္၊ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္ရွင္လည္းျဖစ္တဲ့ မင္းသား ဖိုင္ဇယ္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို မ်က္စိက်ေနတာ ၾကာပါၿပီ။

မင္းသားဖိုင္ဇယ္ရဲ႕ နန္းေတာ္က သန္႔ရွင္းေရးသမားတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကလ်ီရန္က႐ိုင္ဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ ဘယ္ဟာက ဘယ္ေနရာမွာ ရွိသလဲဆိုတာ အေသးစိတ္သိပါတယ္။ မင္းသားရဲ႕ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ ထားတဲ့ မီးခံေသတၱာ ၄ လုံးထဲက ၃ လုံးဟာ အၿမဲလိုလိုပဲ ေသာ့မပိတ္ထားဘူးဆိုတာလည္း သူသိထားပါတယ္။ ေလာင္းကစားေႂကြးေတြထူေနတဲ့ သူ႔အဖို႔ ဒီလိုအခြင့္အလမ္းကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြ ခိုးၿပီး ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံ ကေနထြက္ေျပးဖို႔ သူႀကံစည္ပါေတာ့တယ္။

တညေနမွာေတာ့ နန္းေတာ္ထဲ ညေမွာင္တဲ့အထိေနႏိုင္ေအာင္ သူဆင္ေျခတခုေပးၿပီး ေနလိုက္ပါတယ္။ တျခားဝန္ထမ္းေတြအားလုံး နန္းေတာ္ထဲက ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ၿပီး မင္းသားရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို သူ ခိုးဝင္ပါတယ္။ ရတနာေတြကိုယူ၊ တခ်ိဳ႕ကို ႁပြန္လို ပလပ္စတစ္အိတ္တခုကိုသုံးၿပီး သူ႔ကိုယ္ထဲမွာ မ်ိဳခ်ကာ ဝွက္ယူထုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဖုန္စုပ္စက္ထဲမွာ သုံးတဲ့ အိတ္ေတြထဲ အပါအဝင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရာမွာ သုံးတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲမွာလည္း ရတနာေတြကို ဖြက္ထားလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

အဲလိုနဲ႔ သူ ခိုးထားတဲ့ ရတနာေတြက ကီလိုခ်ိန္ ၃၀ ေလာက္ ေလးလာခဲ့ပါၿပီ၊ တန္ဖိုးကလည္း ေဒၚလာ သန္း ၂၀ ေလာက္ရွိလာပါၿပီ။ ေနာက္ပိုင္း ေဆာ္ဒီ အာဏာပိုင္ေတြေျပာၾကားခ်က္အရ သူ ခိုးတဲ့ ရတနာေတြထဲမွာ ေ႐ႊလက္ပတ္နာရီေတြပါသလို၊ အရည္အေသြးေကာင္းလွတဲ့ လုံးေခ်ာ ပတၱျမားေတြလည္းပါတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီညက ကလ်ီရန္က႐ိုင္ဟာ နန္းေတာ္ထဲက ေနရာအႏွံ႔မွာ ရတနာေတြကို ဝွက္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဝွက္လို႔ေကာင္းသလဲဆိုတာလည္း သူေ႐ြးထားတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ တလ ေလာက္အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဒီ ရတနာ ပစၥည္းေတြကို ကုန္ပစၥည္းေတြပို႔တဲ့အထဲ ေရာညႇပ္ၿပီး ထိုင္းက သူ႔အိမ္ကို ပို႔လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ထိုင္းရဲ ေတြက သူတို႔ျပန္သိမ္းဆည္းႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြကို ျပသတဲ့အခ်ိန္မွာ ကလ်ီရန္က႐ိုင္က လက္ထိပ္နဲ႔ ညာဖက္က လူပါ

ရတနာေတြေပ်ာက္ေနၿပီဆိုတာသိၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကလ်ီရန္က႐ိုင္ဟာ သူ႔ႏိုင္ငံ ထိုင္းကို ျပန္ထြက္သြားပါၿပီ။ သူ႔ ရတနာထုပ္ပါတဲ့ ပစၥည္းထုပ္ကေတာ့ ျပန္တဲ့ရက္မတိုင္မီ ရက္အေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက ျပန္ပို႔ထားတာပါ။ ဒီပစၥည္းထုပ္ ထိုင္းကိုေရာက္ရင္ အေကာက္ခြန္ဌာနက အရာရွိေတြဖြင့္ၾကည့္မယ့္အေရးကလည္း စိုးရိမ္ရတာကို ကလ်ီရန္က႐ိုင္ တေယာက္သိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားက ပို႔လိုက္တဲ့အထုပ္ေတြကို ထိုင္းအရာရွိေတြက စစ္ေဆးေလ့ရွိပါတယ္။ သူက ထိုင္းအရာရွိေတြ လာဘ္စားတတ္တာလည္း သိထားေတာ့ ပစၥည္းထုပ္ထဲမွာ ရတနာေတြကို သပ္သပ္အထုပ္ထုပ္၊ ေနာက္ အျပင္မွာေတာ့ စာအိတ္တလုံးနဲ႔ ေငြေတြကို ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေငြထည့္ထားတဲ့စာအိတ္ေပၚမွာေတာ့ သူ႔ပစၥည္းေတြထဲက အထုပ္မွာ ညစ္ညမ္းအျပာပုံေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြပါလို႔ ဖြင့္မရွာဖို႔ ပန္ၾကားပါတယ္လို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။ သူ႔အႀကံေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ရတနာေတြကို ထိုင္းထဲသြင္းယူလာႏိုင္ၿပီး အမႈမေပၚပဲ အၾကာႀကီးေနႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ဇန္နဝါရီလထဲမွာေတာ့ ေဆာ္ဒီရဲေတြက သတင္းေပးခ်က္နဲ႔အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း လန္းပန္း ခ႐ိုင္ထဲက သူ႔အိမ္မွာ သူ႔ကို ထိုင္းရဲေတြက ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ဆီမွာက်န္ေနတဲ့ ရတနာေတြေရာ၊ သူေရာင္းထုတ္လိုက္တဲ့ ရတနာေတြပါ ရဲေတြက ျပန္သိမ္းႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီရတနာေတြကို ျပန္သိမ္းယူခ်ိန္နဲ႔ ေဆာ္ဒီကိုျပန္ပို႔ခ်ိန္ၾကားမွာ ေနာက္ထပ္ ရာဇဝတ္မႈက ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ေဆာ္ဒီ က သူတို႔ျပန္ရတဲ့အထဲမွာ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲျဖစ္ၿပီး၊ ျပန္ရတဲ့အထဲက အမ်ားအျပားဟာလည္း အတုေတြလို႔ ဆိုပါတယ္။ ထိုင္းထိပ္တန္းအရာရွိတေယာက္ရဲ႕ ဇနီး က လည္ဆြဲတခု ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံတပုံကို သက္ေသထူရင္း အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လည္ဆြဲက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ရတနာေတြထဲက တခု ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲတာေတြထြက္လာသလို အဲဒီဓာတ္ပုံကလည္း လူေတြအၾကား အေတာ္ပ်ံ႕ပါတယ္။

ေပ်ာက္ေနတဲ့အထဲမွာ ဥတလုံးေလာက္ အ႐ြယ္ႀကီးၿပီး ၅၀ ကာရက္ အေလးခ်ိန္ ရွိတဲ့ အျပာေရာင္ စိန္ႀကီး တလုံးက ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲျဖစ္တာကို အထူးစိတ္ဝင္စားေနၾကပါတယ္။

စိန္အလုံးေပါင္း တေသာင္း ထဲမွာ တလုံးေလာက္ကပဲ ထူးျခားတဲ့ အေရာင္ရွိတာပါ။ ဒါေတာင္မွ စိန္ျပာဆိုရင္ အပြင့္ေသးေသးေလးေတြပဲ ရွိတတ္ၾကတာပါ။ ထူးျခားတဲ့ဒီအေရာင္က ဘို႐ြန္ ဓာတ္ႂကြင္းေလးက စိန္ထဲမွာ ပါေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီ ဓာတ္ရွိရာမွာ ျဖစ္တဲ့ စိန္က ကမာၻ႔ေျမမ်က္ႏွာျပင္ေအာက္ မိုင္ ၃၇၀ ေလာက္အကြာမွာမွ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒီလိုရွားရွားပါးပါး ရတဲ့ စိန္ျပာထဲမွာမွ ဒီစိန္ျပာႀကီးက အႀကီးႀကီးပါ။

စိန္ျပာေတြ အမ်ားအျပားထြက္တဲ့တြင္းက ကမာၻမွာ တတြင္းထဲပါ၊ ေတာင္အာဖရိက ပရီတိုးရီးယားက ကယ္လီနန္ စိန္တြင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဆာ္ဒီ အျပာေရာင္စိန္ႀကီးရဲ႕ ဇာတိက ဘယ္ကမွန္းမသိၾကရသလို၊ ဓာတ္ပုံ အေထာက္အထား ရွိတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး လည္း မသိရပါဘူး။

ဒီကိစၥေတြက ကလ်ီရန္က႐ိုင္ ေထာင္ ၃ ႏွစ္ခ်ခံရတဲ့ေနာက္ ျပည္ဖုံးကားက်မသြားပါဘူး၊ မင္းသားရဲ႕ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရမႈအေပၚ အထူးသျဖင့္ စိန္ျပာႀကီးေပ်ာက္ဆုံးမႈအေပၚ ေဆာ္ဒီရဲ႕ မေက်မခ်မ္းျဖစ္မႈ အဆုံးသတ္ မသတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူ။ စုံစမ္းစစ္ေဆးတာေတြ ဆက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေသြးလႊမ္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆက္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

၁၉၉၀ ေဖေဖာ္ဝါရီလ အေစာပိုင္းမွာ ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ ေဆာ္ဒီ သံ႐ုံးက ျပည္ဝင္ခြင့္ဗီဇာဌာနဆိုင္ရာ အရာရွိ ၂ ေယာက္က ၿမိဳ႕ထဲက ၿခံဝင္းတခုဆီကို ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရည္မွန္းရာ ေရာက္ဖို႔ မိုင္ဝက္ေလာက္ အလိုမွာေတာ့ သူတို႔ကားကို ေသနတ္သမားေတြက ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္တာခံလိုက္ရၿပီး ၂ ေယာက္လုံး ေသဆုံးသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ပိုင္းမွာပဲ ေနာက္ေသနတ္သမား တေယာက္က အခုန လူေတြရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တေယာက္ရွိတဲ့ အိမ္ခန္းထဲဝင္ကာ အဲဒီလူကို ပစ္သတ္လိုက္ပါတယ္။

ေနာက္သီတင္းပတ္အေတာ္ၾကာၾကာမွာ ေဆာ္ဒီ စီးပြားေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္တဲ့ မိုဟာမက္ အယ္ ႐ုေဝလီ ဟာ ရတနာေတြေပ်ာက္ဆုံးမႈ ကို စုံစမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေဆာ္ဒီက ေစလႊတ္လို႔ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္လာပါတယ္။ သူလည္း ျပန္ေပးဆြဲခံလိုက္ရၿပီး သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ သူအသတ္ခံလိုက္ရၿပီလို႔ အမ်ားကယူဆၾကပါတယ္။

ဒီလူသတ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာၾကတဲ့ဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့အမ်ားႀကီးပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝီကီလီခ္က ဖြင့္ခ်လို႔ သိရတဲ့ အေထာက္အထားေတြထဲ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၂၀၁၀ မွာ ေရးထားတဲ့ ဘန္ေကာက္က အေမရိကန္ သံ႐ုံး ဒုတိယ တာဝန္ခံရဲ႕ မွတ္စုအရ ဒီေဆာ္ဒီ သံတမန္အရာရွိ ၃ ေယာက္ အသတ္ခံရတဲ့ ကိစၥက ေဆာ္ဒီနဲ႔ လက္ဘႏြန္က စစ္ေသြးႂကြအဖြဲ႕ ဟစ္ဇ္ဘိုလာတို႔ မတည့္ၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ကိစၥ လို႔ သိရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေဆာ္ဒီ အရာရွိတေယာက္ကေတာ့ ဒါရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တာဝန္ရွိတဲ့သူက ဘယ္သူလဲဆိုတာသိပါတယ္။

မိုဟာမက္ ဆာအစ္ ခိုဂ်ာက ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ရတနာေတြအမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြာဟေနတဲ့အေထာက္အထားေတြကို ျပသစဥ္

သံတမန္ လုပ္သက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မိုဟာမက္ ဆာအစ္ ခိုဂ်ာ ကို ရတနာေတြခိုးခံရတာ သိၿပီး မၾကာခင္ အဲဒီကစုံစမ္းစစ္ေဆးတာေတြကို ၾကည့္ၾကပ္ဖို႔အတြက္ ေဆာ္ဒီအာဏာပိုင္ေတြက ဘန္ေကာက္ကို ေစလႊတ္ပါတယ္။ သူက သူ႔အလုပ္ ၃ လ ေလာက္ၾကာရင္ၿပီးမယ္လို႔ မွန္းခဲ့ေပမယ့္ တကယ္မွာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္းမွာ ေနလိုက္ရပါတယ္။

သံအမတ္ထက္ အဆင့္နိမ့္တဲ့ ေကာင္စစ္ဝန္ရာထူးနဲ႔ပဲ သူ႔ကို ေဆာ္ဒီ အာဏာပိုင္ေတြက ပို႔တာပါ။ ေဆာ္ဒီအေနနဲ႔ ရတနာခိုးမႈနဲ႔ လူသတ္မႈေတြေနာက္ပိုင္း ထိုင္းနဲ႔ သံတမန္ဆက္ဆံေရးအဆင့္ ကို ေလွ်ာ့ခ် လိုက္တာေၾကာင့္လည္း အဲဒီရာထူးနဲ႔ပဲ သူ႔ကို ပို႔တာပါ။ ထိုင္းကေန ေဆာ္ဒီကို လာအလုပ္လုပ္တဲ့ ထိုင္းအလုပ္သမား ၂ သိန္းေက်ာ္ကေန တေသာင္းခြဲေလာက္ပဲ ရွိေတာ့ေအာင္လည္း ေဆာ္ဒီက လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အလုပ္သမားေတြ ေလွ်ာ့လိုက္တာေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြကေန သူတို႔မိသားစုေတြဆီျပန္ပို႔တဲ့ေငြေတြ ေလ်ာ့က်ခဲ့ကာ တႏွစ္တႏွစ္ ေဒၚလာဘီလီယံေတြနဲ႔ခ်ီၿပီး ထိုင္းစီးပြားေရး အေပၚသက္ေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုၾက ပါတယ္။ အခုထိလည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရးက မေကာင္းေသးပါဘူး။

မစၥတာ ခိုဂ်ာက သတင္းေထာက္ေတြကို အင္တာဗ်ဴးေပးရင္ သူ႔စားပြဲေပၚမွာ သူ႔ရဲ႕ စမစ္ အင္ ဝက္စ္ဆန္ ပစၥတိုကို ေဘးမွာထားၿပီး ေမးခြန္းေတြကိုေျဖကာ ထိုင္းရဲေတြက သူ႔ကို အၿမဲသတ္ဖို႔ေခ်ာင္းေနၾကတာလို႔ အၿမဲေျပာပါတယ္။ ထိုင္းသတင္းစာေတြမွာ ေသနတ္ေဘးခ်ရက္သား သူ႔ပုံေတြပါလာၿပီး ဒါက သံတမန္တေယာက္အတြက္ သာမန္အေနအထားတဲ့ မတူတဲ့ ပုံေတြပါ။

သူက ျပန္ရတဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြကို ထိုင္းရဲေတြ ခိုးထားတာ၊ သူတို႔မဟုတ္တာလုပ္တာေတြ ေပၚမွာစိုးလို႔ ေဆာ္ဒီ သံတမန္ေတြကို သတ္ခဲ့ၾကတာ လို႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ေျပာကာ စြပ္စြဲပါတယ္။ ခိုးမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေရးႀကီး သတင္းေတြကို သံတမန္ေတြက ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ေနာက္ အဲဒီလူေတြ အသတ္ခံလိုက္ရတာလို႔ သူကေျပာပါတယ္။ သံတမန္ေတြ အသတ္ခံရတဲ့ အေရးတဲ့ပတ္သက္ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးတာဝန္ခံ ရဲအရာရွိဟာ စီးပြားေရးသမား မိုဟာမက္ အယ္ ႐ုေဝလီ ေပ်ာက္ဆုံးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရားစြဲခံရပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တရားစြဲတာကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။

ခ်ေလာ ကာထစ္ ဘုန္းႀကီးဝတ္ေနစဥ္

၁၉၉၄ စက္တင္ဘာမွာ ခိုဂ်ာက နယူးေရာ့ခ္ တိုင္းမ္ သတင္းစာကို ေျပာရာမွာ "ထိုင္းရဲေတြက အစိုးရထက္ေတာင္ ႀကီးမားတယ္"၊ "ကြၽန္ေတာ္က မြတ္စလင္၊ ဒါေပမဲ့ မိစာၦေတြကို တိုက္ခိုက္ေနရတယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး ဒီမွာေနေနတာ" လို႔ ထည့္ေျပာပါတယ္။

ေဆာ္ဒီဘက္က ဖိအားေတြမ်ားလာေတာ့ ထိုင္းက ဒီအမႈအတြက္ အေျဖတခုကိုရွာပါတယ္။ ကလ်ီရန္က႐ိုင္ ထိုင္းကိုျပန္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ရတနာေတြကို ေရာင္းခ်တာစီစဥ္ေပးခဲ့တဲ့ သူလို ယူဆရတဲ့သူကို ေဖာ္ထုတ္ လိုက္တာပါ။ အဲဒီ ထိုင္း ရတနာအေရာင္းအဝယ္လုပ္သူဟာ ရတနာအစစ္ေတြကို ေရာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး အတုေတြနဲ႔လဲခဲ့တာလို႔ ဆိုကာ ဒီအမႈအတြက္ အဓိကသက္ေသ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၄ ဇူလိုင္လထဲမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဇနီးနဲ႔ သား ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး အေလာင္းေတြကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ျပင္က မာစီဒီးကား တကားထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ မႈခင္းဆိုင္ရာ အစီရင္ခံစာ အရ သူတို႔ဟာ ကားထဲမွာရွိစဥ္ ထရပ္ကားႀကီးက ဝင္တိုက္မိလို႔ ေသဆုံးခဲ့ရတာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။

ခိုဂ်ာက အဲဒီအျဖစ္ေနာက္ပိုင္း အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ေတာ့ "ငါတို႔ကို မႈခင္းရဲတပ္ဖြဲ႕ ရဲခ်ဳပ္က ခပ္တုံးတုံးေတြမ်ားထင္ေနလားမသိ၊ ဒါက မေတာ္တဆ ကားတိုက္မႈမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔ ဖုန္းကြယ္ထားခ်င္လို႔လုပ္တာ" လို႔ ဆိုပါတယ္။

ခိုဂ်ာ ေျပာတာမွန္ပါတယ္။ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ ရတနာေတြကို လိုက္ရွာတဲ့ရဲေတြက အတုေတြလုပ္ခဲ့တယ္၊ အဲဒီ ရတနာပြဲစားကို ေငြညႇစ္တယ္၊ သူ႔ ဇနီးနဲ႔ ကေလးကို သတ္ပစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ဒီအမႈကို စုံစမ္းစစ္ေဆးရာမွာ တာဝန္ခံျဖစ္တဲ့ ရဲမႉးခ်ဳပ္ ခ်ေလာ ကာထစ္ ဟာ ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ ၂၀ က်သြားပါတယ္။

၂၀၁၉ တုန္းက လယ္ကြင္းတခုထဲက ကလ်ီရန္က႐ိုင္

ဘီဘီစီ အင္တာဗ်ဴးကိုေျဖတဲ့ ကလ်ီရန္က႐ိုင္က တုန္လႈပ္ေနဆဲပါ။ သူေထာင္က လြတ္တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၈ ႏွစ္၊ သူ ခိုးမႈလုပ္ခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ကပါ။ သူအခု ထိုင္းႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေနေနပါတယ္။ ဘီဘီစီ ထိုင္းဘာသာ ဌာန က သူဘယ္မွာရွိသလဲဆိုတာကို တဆင့္ၿပီး တဆင့္လိုက္ခဲ့ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ အိမ္ေလးရွိရာ ကို ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ မ်က္လုံးေတြက မၿငိမ္သလို၊ ထင္ေယာင္မွားမႈေတြကလည္း အထင္အရွားပါ။ ဘီဘီစီ အဖြဲ႕ထဲက သတင္းေထာက္တေယာက္ကို အဲဒီလူက ရဲလားဆိုၿပီး ခဏခဏ ထပ္ေမးသလို၊ အိမ္မွာ စကားေျပာမယ့္အစား အိမ္နားက လယ္ကြင္းထဲမွာ ေျပာဖို႔ သူက ေျပာပါတယ္။ သူက ဒူးေလာက္ျမင့္တဲ့ စပါးပင္ေတြၾကားမွာ စၿပီး ဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပပါတယ္။ သူက ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ညအိပ္မက္ဆိုးႀကီး လိုပါပဲ တဲ့။ ခိုးမႈၿပီတဲ့ေနာက္ သူ အေသးစိတ္ေပးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြထဲက တခုေနာက္ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ လူအနည္းဆုံး ၃ ေယာက္ ေသခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေသတဲ့သူက ဒီထက္လည္း မ်ားႏိုင္ ပါတယ္။ အခုလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ခိုးမႈအတြက္ သူအသတ္ခံရႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး စိုးရိမ္ေနဆဲပါ။ အဲဒီစိတ္က သူစအဖမ္းခံရတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက ရွိတာပါ။ "ကြၽန္ေတာ္ စအဖမ္းခံရတုန္းက ကြၽန္႔ေတာ့္စိတ္နဲ႔ လူနဲ႔ မကပ္ေတာ့ပါဘူး"၊ "ကြၽန္ေတာ့္ နားမွာရွိတဲ့လူေတြကိုလည္း အကုန္ေၾကာက္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ အသက္မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ပဲ ထင္မိတယ္" ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ၾကမွာ၊ သတ္ပစ္ၾကမွကို ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ တပတ္ေလာက္ အိပ္လို႔ကိုမရခဲ့ပါဘူး" လို႔ ကလ်ီရန္က႐ိုင္က ေျပာပါတယ္။

သူက သူက်ဴးလြန္လိုက္တဲ့ အမႈက အဲဒီေလာက္ထိျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝ မေတြးထားမိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေ႐ႊဆိုတာတန္ဖိုးရွိတယ္၊ ေငြအမ်ားႀကီးတန္တယ္ဆိုတာေတာ့ သူသိေပမယ့္ က်န္တဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို သူေထာင္ကထြက္လာတဲ့အခ်ိန္အထိ မသိခဲ့ပါဘူးတဲ့။ "ရဲေတြလာဖမ္းတုန္းက ျပန္လည္း မခုခံခဲ့ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ က်န္တဲ့ ရတနာေတြကို ျပန္အပ္လိုက္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ေရာင္းခဲ့တဲ့ဟာေတြ ျပန္ရေအာင္လည္း ကူညီခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ထိုင္းက အာဏာႀကီးတဲ့ လူေတြပါဝင္မပတ္သက္ခဲ့ဖူးဆိုရင္ ဒီဇာတ္လမ္းက ဒီေလာက္ႀကီးလာစရာမရွိပါဘူး" လို႔ ကလ်ီရန္က႐ိုင္ က ေျပာပါတယ္။

သူ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးမႈေတြေၾကာင့္ ၂ ႏွစ္ ၇ လ ေလာက္ပဲ ေထာင္ထဲမွာေနခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔သားဆီကို သူ႔ရဲ႕ နာမည္ဆိုး အရိပ္မထိုးႏိုင္ေအာင္ သူ႔ ရဲ႕ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ကို ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။

သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြကို ေနာင္တရမဆုံးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေထာင္ထဲကလြတ္လာေပမဲ့လဲ သူ႔ ဘဝမွာ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ ကံဆိုးတာေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ေနရတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ၂၀၁၆ မတ္လမွာပဲ သူ သာသနာ့ေဘာင္ ဝင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ကလ်ီရန္က႐ိုင္ဟာ ဘုန္းႀကီးဘဝ နဲ႔ သာသနာ့အရိပ္မွာ ၃ ႏွစ္ ရွိသြားပါၿပီ

သူဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီး သာသနာ့ေဘာင္ဝင္တဲ့အခမ္းအနားလုပ္ေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြကိုဖိတ္ခဲ့ၿပီး စကားနည္းနည္းေျပာပါတယ္။ "ေဆာ္ဒီက စိန္ႀကီးရဲ႕က်ိန္စာကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ တသက္လုံးေနေတာ့မယ္"၊ ကြၽန္ေတာ့္ မေကာင္းမႈေၾကာင့္ ထိခိုက္ခဲ့ရတဲ့ သူေတြအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ျပဳတဲ့ေကာင္းမႈကို ေဝခ်င္ပါတယ္၊ ဒီကိစၥေၾကာင့္ ေသဆုံးခဲ့ရတဲ့သူေတြအတြက္လည္း အမွ်ေဝပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ျပဳခဲ့တဲ့ အမႈကို အားလုံးက ခြင့္လႊတ္ၾကဖို႔ကိုလည္း လိုလားပါတယ္" လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးဘြဲ႕အမည္ေ႐ြးေတာ့ "စိန္လိုမာေက်ာတဲ့သူ" လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ အမည္ကို ကလ်ီရန္က႐ိုင္က ေ႐ြးပါတယ္။

ရတနာ ပြဲစားရဲ႕ မိသားစုကို သတ္ျဖတ္မႈမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမႈ အတြက္ ေထာင္က်ခဲ့ရတဲ့ ရဲခ်ဳပ္ ခ်ေလာ ကာထစ္လည္း အဲဒီအခမ္းအနားမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူေထာင္ထဲမွာရွိတုန္းမွာလဲ သူ႔မွာ ဘာမွ်အျပစ္မရွိတဲ့ အေၾကာင္း မီဒီယာေတြကို ဆက္ၿပီးေျပာျပေနတာပါ။ သူလည္း ေထာင္ကလြတ္လာေတာ့ ဘုန္းႀကီးဝတ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဘဝမွာ သိပ္ၾကာၾကာမေနခဲ့ပါဘူး။

စိန္ျပာႀကီးအမႈတခုလုံးကိုၾကည့္ရင္ ခ်ေလာ ကာထစ္ နဲ႔ ကလ်ီရန္က႐ိုင္ တို႔ပဲ ေထာင္ဒဏ္က်ခဲ့တဲ့သူေတြပါ၊ မတ္လထဲမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ အဆင့္အျမင့္ဆုံး တရား႐ုံးခ်ဳပ္က ေဆာ္ဒီ စီးပြားေရးသမား မိုဟာမက္ အယ္ ႐ုေဝလီေပ်ာက္ဆုံးမႈ၊ အသတ္ခံရမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စြပ္စြဲခံေနရတဲ့ ရဲအရာရွိေဟာင္း ၅ ေယာက္ရဲ႕အမႈကို တရားေသလႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ကလ်ီရန္က႐ိုင္ က ဘုန္းႀကီးဘဝနဲ႔ ၃ ႏွစ္ေနခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ "မိသားစုက သူ႔ကို လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ဘုန္းႀကီးဘဝနဲ႔ တသက္လုံးေနလို႔မရေတာ့ဘူး" လို႔ေျပာကာ လူဝတ္လဲခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၆၁ ႏွစ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ ဟာ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးေတြ လုပ္ေနပါတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္အခု ေက်းလက္ေနေတာင္သူတေယာက္လို ႐ိုးစင္းတဲ့ဘဝကို ျဖတ္သန္းေနပါတယ္" လို႔ သူ႔ သစ္သားအိမ္ေလးထဲကေန ေျပာပါတယ္။ သူက "ကြၽန္ေတာ့မွာ ေငြေၾကးသိပ္မရွိပါဘူး၊ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ ေလာက္ငွတယ္ဆို႐ုံပါပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒါဟာ တကယ့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈပါပဲ" ဆိုသြားပါေလရဲ႕။

BBC Burmese
https://www.bbc.com