၃ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ႀကိဳးကြင္း စြပ္ခံခဲ့ရခါနီးတိုင္း ေသတြင္းက လြတ္ခဲ့တဲ့ ဖိုးကံေကာင္း

 ေသေဘးကေန ၃ ႀကိမ္ လြတ္ခဲ့သူ

မာလာဝီႏိုင္ငံမွာ ေသဒဏ္ က်ခံထားရတဲ့ ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာ ဆိုသူဟာ ႀကိဳးကြင္းစြပ္ ခံရလုနီးပါး ၃ ႀကိမ္ ႀကဳံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္မယ့္သူက တျခား အက်ဥ္းသားေတြကို ေဒါက္ျဖဳတ္ စီရင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အလွည့္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္နားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ၿပီး ၃ ႀကိမ္စလုံး ႀကိဳးကြင္းစြပ္ မခံလိုက္ရပါဘူး။ အခုအခါ မာလာဝီႏိုင္ငံမွာ ေသဒဏ္ေပး ကြပ္မ်က္ စီရင္တာကို အစိုးရက ရပ္တန္႔လိုက္တဲ့အတြက္ ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာ တစ္ေယာက္ ေသေဘးကေန လြတ္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

လူသတ္မႈနဲ႔ သူေသဒဏ္ က်ခံခဲ့ရတာဟာ သူ႔အေပၚ မနာလိုတဲ့ ၿခံနီးခ်င္းေတြေၾကာင့္လို႔ ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာ က ေျပာပါတယ္။ သူ႔အမႈ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တုန္းက လူသတ္မႈ ဆိုရင္ ေသဒဏ္ မျဖစ္မေန ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။

မာလာဝီႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းက ႐ြာငယ္ေလး တစ္ခုမွာ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာ ဟာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ဂ်ိဳဟန္နက္စ္ဘာ့ဂ္ၿမိဳ႕က ဂက္စ္ ဓါတ္ေငြ႕ လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ လုပ္ရင္း ေငြအေတာ္အသင့္ စုမိခဲ့တဲ့အတြက္ ဇာတိေျမ ျပန္လာၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရး ၿခံတစ္ခု ဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္သမား ၅ ေယာက္ ခန္႔ထားၿပီး သစ္သီးေတြ၊ ဂ်ဳံ၊ ေျပာင္း၊ ပီေလာပီနံနဲ႔ သစ္သီးေတြ စိုက္ခဲ့ပါတယ္။

"အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကံဆိုးမိုးေမွာင္ စက်ေတာ့တာပဲ" လို႔ သူက ေျပာပါတယ္။

သူ႔အလုပ္သမား တစ္ဦးကို ၿခံနီးခ်င္းေတြက ဝိုင္းထိုးႀကိတ္ခဲ့လို႔ အႀကီးအက်ယ္ ဒဏ္ရာ ရခဲ့တယ္လို႔ ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ အကူမပါဘဲ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဲဒီအလုပ္သမားကို ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာက အိမ္သာဆီ ကူတြဲေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ တေန႔မွာ မိုးအႀကီးအက်ယ္ ႐ြာလို႔ ဘိုင္ဆန္ ေခ်ာ္လဲက်ခဲ့ရာမွာ သူတြဲလာတဲ့ အလုပ္သမားကို လက္ကလြတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေဆး႐ုံေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ အဲဒီ အလုပ္သမား ေသဆုံးသြားတဲ့အတြက္ ဘိုင္ဆန္ ကို လူသတ္မႈနဲ႔ စြဲခ်က္တင္ခဲ့တာပါ။

တရား႐ုံးမွာ ၿခံနီးခ်င္းေတြက တရားလိုဘက္ကေန သက္ေသထြက္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘိုင္ဆန္ဟာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္သာ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ကို စီရင္ခ်က္ ခ်ခ်ိန္မွာ တရား႐ုံး ေနာက္ဘက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူ႔မိခင္ လူစီက မၾကားလိုက္လို႔ ဘာေျပာသြားသလဲလို႔ ထပ္ေမးခဲ့ပါတယ္။ ေသဒဏ္ ခ်လိုက္ၿပီ လို႔ ၾကားရေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ အိုင္ထြန္း က်ခဲ့ရတယ္လို႔ လူစီက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ဘိုင္ဆန္ ေကာ္လာရဲ႕ မိခင္ လူစီ

အဲဒီအခ်ိန္ဟာ မာလာဝီႏိုင္ငံကို ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ကတည္းက ထိန္းခ်ဳပ္ အုပ္စိုးလာတဲ့ အာဏာရွင္ သမၼတ ေဟစတင္ ဘန္ဒါ အစိုးရ ဆုံးခန္းတိုင္ခါနီး အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိဳးကြင္းစြပ္မယ့္ ေနရာနားမွာ သူ႔အလွည့္ ေစာင့္ေနရတဲ့ ေၾကာက္စရာ အခ်ိန္ကို ခုခ်ိန္ထိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျပန္သတိရေနေသးတယ္လို႔ ဘိုင္ဆန္က ေျပာျပပါတယ္။

ႀကိဳးကြင္း အစြပ္ခံဖို႔ ႀကိဳးတိုက္မွာ ေစာင့္ေနဖို႔ သူ႔ကို ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေသလူ တစ္ေယာက္လိုပဲ ခံစားခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီကာလတုန္းက ႀကိဳးကြင္းစြပ္တဲ့သူက တစ္ဦးပဲ ရွိပါတယ္။ သူက ေတာင္အာဖရိက လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အာဖရိကေဒသတြင္းက ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ား လွည့္လည္ၿပီး ေသဒဏ္က်သူေတြကို ႀကိဳးဒဏ္စီရင္ေပးတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတာပါ။ ႏွစ္လ တစ္ခါေလာက္ မာလာဝီႏိုင္ငံကို သူလာေလ့ ရွိပါတယ္။

တေန႔မွာ ႀကိဳးစင္ေပၚ တက္ရမယ့္ လူ ၂၁ ဦးရဲ႕ အမည္စာရင္းထဲမွာ သူ႔နာမည္ ပါတယ္လို႔ လာေျပာပါတယ္။ ေန႔လယ္ တစ္နာရီမွာ ႀကိဳးကြင္း စစြပ္မယ္။ ဘုရားတရားသာ အာ႐ုံျပဳေနေပေတာ့ လို႔ ေထာင္ေစာင့္က ေျပာသြားပါတယ္။

တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္ ကြပ္မ်က္ခဲ့တာ ၃ နာရီ ထိုးေတာ့ ႀကိဳးကြင္းစြပ္သူက အဲဒီေန႔အတြက္ အလုပ္သိမ္းသြားပါတယ္။ ဘိုင္ဆန္ အပါအဝင္ ေနာက္ဆုံး အက်ဥ္းသား ၃ ဦးကေတာ့ က်န္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေစာင့္ ခဲ့ရပါတယ္။

ႀကိဳးစင္မွာ ႀကိဳးကြင္းစြပ္တဲ့ အလုပ္ကို အဲဒီလူ တစ္ဦးကပဲ လုပ္တာပါ။ သူက "အရမ္းပင္ပန္းသြားၿပီ။ ေနာက္လက်မွ ျပန္လာခဲ့မယ္" ဆိုၿပီး အဲဒီေန႔က ေျပာသြားပါတယ္ လို႔ ဘိုင္ဆန္က ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ထပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဘိုင္ဆန္က ေျပာပါတယ္။ စာရင္းထဲမွာ နာမည္ ပါေပမယ့္ သူ႔အလွည့္ မေရာက္ခင္ ႀကိဳးကြင္းစြပ္တဲ့ လူက အလုပ္သိမ္းသြားခဲ့ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြထဲမွာ သူပါေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယ အေခါက္မွာေတာ့ စာရင္းထဲ ပါတဲ့ သူေတြအားလုံး အသတ္ခံခဲ့ရၿပီး သူတစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့တာပါ။

သူ႔ကို ကံေကာင္းသူလို႔ ေျပာလို႔ ရေပမယ့္ သူ႔ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္မေသခဲ့ပါဘူး။

ဘိုင္ဆန္နဲ႔ မိခင္ လူစီ

၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ မာလာဝီႏိုင္ငံမွာ ပါတီေပါင္းစုံ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ တက္လာအၿပီး ေသဒဏ္ စီရင္ကြပ္မ်က္မႈေတြ အားလုံး ရပ္ဆိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ အခ်ိန္ထိ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၅ ႏွစ္အတြင္း ဘယ္သမၼတကမွ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္ကို လက္မွတ္ထိုး ခြင့္ျပဳတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ပါဘူး။ အက်ဥ္းသားေတြအေနနဲ႔ ေသဒဏ္ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား က်ခံရတာမ်ိဳး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေသဒဏ္ကေန တစ္သက္တစ္ကြၽန္း ေျပာင္းလဲ ခ်မွတ္တာမ်ိဳးေတြပဲ ရွိပါတယ္။

ဘိုင္ဆန္ကို ေသဒဏ္ ခ်မွတ္ထားရာကေန ဇြမ္ဘာ ဗဟို အက်ဥ္းေထာင္ဆီ ေ႐ႊ႕ေျပာင္း ခ်ထားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူ႔ဘဝကို ေထာင္ထဲမွာပဲ ကုန္ဆုံးရေတာ့မယ္လို႔ ယူဆခဲ့တာပါ။ အဲဒီကစလို႔ ဘိုင္ဆန္ဟာ အက်ဥ္းေထာင္ ပညာေပးအစီအစဥ္ေတြမွာ ပညာသင္ယူတဲ့ အပိုင္းမွာေရာ၊ ျပန္သင္ၾကား ပို႔ခ်တဲ့ အပိုင္းမွာပါ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ သူျပန္လြတ္လာမယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားခဲ့ပါဘူး။

ဘိုင္ဆန္ အက်ဥ္းက် ခံေနရတာ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္ ရွိလာခဲ့အၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သမိုင္းဝင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ အေျခအေနေတြ လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။

မယားပါသားကို သတ္ခဲ့တယ္လို႔ ထြက္ဆိုထားၿပီး ယာယီ စိတ္ေဖါက္ျပန္ေနသူ ဆိုတဲ့ ေဆးသမား တစ္ဦးက လူသတ္မႈအတြက္ သူ႔ကို ေသဒဏ္ မျဖစ္မေန ခ်မွတ္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရား႐ုံးမွာ အယူခံ ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မွ်တတဲ့ တရားစီရင္ ခံရခြင့္၊ သိကၡာခ်တဲ့ လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကေန ကာကြယ္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္စလုံးကို မာလာဝီ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ အတိအလင္း ေဖၚျပထားတယ္ ဆိုၿပီး အဲဒီလူက ေလွ်ာက္လဲခဲ့ရာမွာ တရား႐ုံးက လက္ခံ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ လူသတ္မႈ တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ က်ဴးလြန္သူဟာ တျခားလူေတြထက္ ပို အျပစ္ရွိတဲ့အတြက္ သူတို႔ကို ကြဲျပားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ိဳး ေပးသင့္တယ္လို႔ တရား႐ုံးက ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအတြက္ ေသဒဏ္ အျပစ္ေပးထားတဲ့ အမႈေတြ အားလုံးကို ျပန္စစ္ေဆးခဲ့ရာမွာ အက်ဥ္းသား ၁၇၀ နီးပါးရဲ႕ အမႈေတြကို ျပန္စစ္ေဆးရဖို႔ ရွိေနၿပီး ေလာေလာဆယ္ ၁၃၉ ဦးကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ Reprieve လို႔ေခၚတဲ့ ဥပေဒေၾကာင္း ဆိုင္ရာ ပရဟိတ အဖြဲ႕ရဲ႕ အဆိုအရ အက်ဥ္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္ေဝဒနာ ခံစားေနရတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ အသိဉာဏ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အမႈ ျပန္စစ္ရမယ့္ အက်ဥ္းသားေတြမွာ တဝက္ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ႐ုံးတင္ စစ္ေဆးခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္း မရွိၾကပဲ သူတို႔ဘာ့ေၾကာင့္ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာ အေသအခ်ာ မသိရပါဘူး။

သူ႔ကို တရား႐ုံးမွာ ျပန္ၾကားနာ စစ္ေဆးမယ္လို႔ ေရွ႕ေနေတြက ေျပာတုန္းက ဘိုင္ဆန္က သူ႔ရဲ႕ အရင္ တရား႐ုံး အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ အစပိုင္းမွာ ျငင္းပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ခ်က္ခ်င္း ေထာင္ကလႊတ္ေပးဖို႔ တရားသူႀကီးက ဆုံးျဖတ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ ၾကက္ေသေသသြားခဲ့ပါတယ္။

"တရား႐ုံးမွာ တရားခံေတြကို ထားတဲ့ ဝက္ၿခံေလးထဲကေန ထြက္ႏိုင္ၿပီလို႔ ေထာင္ဝါဒါက လာေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ မတ္တပ္ေတာင္ မရပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ တကိုယ္လုံး တုန္ရီ ခ်ည့္နဲ႔ေနပါတယ္။ အိပ္မက္ မက္ေနသလိုပါပဲ။ တရားသူႀကီး ေျပာသြားတာကို မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ" လို႔ ဘိုင္ဆန္က ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ေသဒဏ္ ခ်ခံရတဲ့အတြက္ ဘဝတစ္ခုလုံး ေျပာင္းလဲသြားတာ ဘိုင္ဆန္ တစ္ဦးတည္း မဟုတ္ပါဘူး။

သူ႔မိခင္ လူစီဟာ သူေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းက်ခံေနစဥ္ တေလွ်ာက္လုံး ႏွစ္တိုင္း သူ႔ကို ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဂုံေလွ်ာ္ပင္ စိုက္လို႔ ရတဲ့ တစ္ႏွစ္စာ ဝင္ေငြကေန စုေဆာင္းၿပီး ဇြမ္ဘာ အက်ဥ္းေထာင္ဆီ အေရာက္လာေလ့ ရွိပါတယ္။ သူသယ္ႏိုင္သမွ် စားနပ္ရိကၡာေလးေတြကို ဘိုင္ဆန္႔အတြက္ သယ္လာေပးခဲ့ပါတယ္။

ဘိုင္ဆန္ရဲ႕ အမႈကို ျပန္ၾကားနာ စစ္ေဆးၿပီး စီရင္ခ်က္အသစ္ ခ်တဲ့ေန႔မွာ တရား႐ုံးမွာ သူ႔မိခင္ လူစီ မရွိခဲ့ေပမယ့္ ဘိုင္ဆန္ရဲ႕ ညီအငယ္ဆုံး ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ညီက အေမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သတင္းေကာင္းေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ လူစီတစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မယုံႏိုင္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အေတာ္ေလးၾကာမွ ဝမ္းသာ အားရ ခုန္ေပါက္ၿပီး ေပ်ာ္လိုက္တာလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဘိုင္ဆန္ကို ကြၽမ္းက်င္မႈ ပညာရပ္သစ္ေတြ သင္ေပးဖို႔နဲ႔ သာမန္ဘဝမွာ ျပန္ဝင္ဆန္႔ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး ၾကားခံစခန္းတခုမွာ ထားထားခဲ့ပါတယ္။

အခုအခါ အသက္ ၆၀ တြင္း ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဘိုင္ဆန္ဟာ အဲဒီစခန္းမွာ ေရာက္ဖူးသူေတြထဲမွာ အသက္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။

သူ႔လိုပဲ အလားတူ အေတြ႕အႀကဳံမ်ိဳး ခံစားေနရတဲ့ အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြကို အႀကံဉာဏ္ ေပးဖို႔ အဲဒီေနရာကို သီတင္းပတ္ကုန္ ရက္တိုင္း ဘိုင္ဆန္ လုပ္အားသြားေပးေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒီအုတ္ခဲေတြကို ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတာ ဘိုင္ဆန္ အစီအစဥ္ ဆြဲထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ဘိုင္ဆန္ရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးၿခံက အခုအခါ ၿခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါတယ္။ သူ႔ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေနေနစဥ္အတြင္း သူ႔ဇနီးသည္လည္း ဆုံးပါးသြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ကေလး ေျခာက္ေယာက္လည္း အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီး တျခားေနရာေတြဆီ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ကုန္ပါၿပီ။

အခု သူ တစ္ေယာက္တည္း ေနေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ ၈၀ ပိုင္း ေရာက္ေနတဲ့ မိခင္ႀကီးကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။

"ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနစဥ္ တေလွ်ာက္လုံး ကြၽန္ေတာ့္မိခင္ႀကီးအတြက္ပဲ စိတ္ပူခဲ့ရပါတယ္။ သားႀကီး ၾသရသမို႔ အေမ့အတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး လုပ္သြားမွာပါ။ အခု ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ အေမ့ကို ပင္ပင္ပန္းပန္း ဘာမွ မလုပ္ခိုင္းေတာ့ပါဘူး။ တျခားလူေတြကိုပဲ ခိုင္းခိုင္းပါတယ္။ ယာထဲလည္း သြားစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ပဲ သြားပါတယ္" လို႔ ဘိုင္ဆန္က ေျပာပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ေနာက္စီမံကိန္းကေတာ့ မိခင္ႀကီးကို တိုက္အိမ္ ေဆာက္ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမရီဂြတ္ဟဒ္ ဘီဘီစီသတင္းဌာန၊ မာလာဝီ
BBC Burmese
https://www.bbc.com/burmese