ေရာမေခတ္က ထြင္တဲ့ ေယရႈပုံေတာ္

တမန္ေတာ္ေယရႈဟာ အေနာက္တိုင္း အႏုပညာေလာကမွာ ပုံတူအဆြဲခံရဆုံး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းကလည္း သူ႔ပုံကို သိသလို ရွိၾကၿပီး ဆံရွည္မုတ္ဆိတ္၊ ညႇပ္ဖိနပ္နဲ႔ လက္ရွည္ဝတ္႐ုံ အျဖဴကိုဝတ္သူလို႔ သိၾကပါတယ္။

ေယရႈကို လူသိဒီေလာက္မ်ားေပမယ့္ တကယ့္ပုံက အခုထင္ေနၾကတာနဲ႔ အတူတူပဲလား။

ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါ။

တကယ္က အခု လူသိမ်ားတဲ့ ေယရႈပုံဟာ ဘိုင္ဇင္တိုင္းလို႔ ေခၚတဲ့ အေရွ႕ေရာမအင္ပါယာေခတ္က လာတာပါ။ ေအဒီ ၄ ရာစု ေနာက္ပိုင္းမွ စဆြဲတဲ့ ပုံေတြပါ။ အဲဒီေခတ္က ဆြဲတဲ့ ေယရႈပုံေတြကလည္း သမိုင္းအရ အတိအက် မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သေဘာ ဆြဲၾကတာပါ။

ေရာမၿမိဳ႕ ဆန္တာ ပူဒန္ဇီယာနာ ဆိုတဲ့ ဘုရားေက်ာင္း ဘုရားစင္နံရံက ေက်ာက္စီပန္းခ်ီပုံမွာ ပါတဲ့ ဧကရာဇ္တပါးပုံကို ယူၿပီး ေယရႈပုံကို ဖန္တီးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

 ေခါင္းေပၚက စက္ဝန္းဟာ မူလက ေနနတ္ဘုရား အပိုလိုကို ရည္ၫႊန္းေပမယ့္ ေကာင္းကင္တမန္ပုံရိပ္ေပၚေအာင္ ေယရႈေခါင္းမွာ ဆင္ေပးခဲ့

ေယရႈကို ေ႐ႊေရာင္ဝတ္႐ုံဆင္ထားၿပီး တကမာၻလုံးကို အုပ္ခ်ဳပ္သူလို ပုံေဖာ္ထားပါတယ္။ အဲဒီပုံက ဂရိက အိုလံပစ္ နတ္မင္းႀကီး ဇုရဲ႕ နာမည္ႀကီး ႐ုပ္တုပုံနဲ႔လည္း ဆင္ပါတယ္။ ပလႅင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဇုရဲ႕ပုံ နာမည္ႀကီးလြန္းလို႔ ေရာမ ဧကရာဇ္ ၾသဂတ္စတပ္ ကိုယ္တိုင္ သူ႔ပုံစံတူ ႐ုပ္တု ထုခဲ့ပါတယ္။

ဘိုင္ဇင္တိုင္း အႏုပညာရွင္ေတြက ေယရႈကို စၾကဝေတးမင္းတပါးလို သတ္မွတ္ပုံေဖာ္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူ႔ကို ဇုနတ္မင္းရဲ႕ အငယ္စားပုံရိပ္လို ဖန္တီးၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာတဲ့အခါမွာ သူတို႔ဆြဲတဲ့ ေယရႈပုံက ဒီေခတ္ရဲ႕စံလို ျဖစ္လာပါတယ္။

တကယ့္ေယရႈက ဘယ္လိုပုံလဲ။

ေျခဆုံး ေခါင္းဆုံးၾကည့္ၾကပါစို႔။

၁။ ဆံနဲ႔မုတ္ဆိတ္

အေစာပိုင္း ခရစ္ယာန္ေတြက ေယရႈကို ေကာင္းကင္က အုပ္ခ်ဳပ္သူလို မေဖာ္ျပၾကဘဲ တကယ့္လူတေယာက္လို ပုံေဖာ္ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က မုတ္ဆိတ္မရွိဘဲ ဆံပင္တိုနဲ႔ ေယရႈကို ေတြ႕ရမွာပါ။

အေစာဆုံးေတြ႕ရတဲ့ ေယရႈ ပုံတူ၊ ယူဖေရးတီးျမစ္ေပၚက ၿမိဳေဟာင္းတခုက ေအဒီ ၃ ရာစု အေစာပိုင္း ဘုရားေက်ာင္းပ်က္ကပုံ

ဆံပင္ညႇပ္ဆရာဆီ မသြားလို႔ ေယရႈမွာ မုတ္ဆိတ္ ရွိခ်င္လည္း ရွိမွာပါ။

မုတ္ဆိတ္ ဗရပ်စ္နဲ႔ ပုံစံကို အေတြးအေခၚရွင္ေတြရဲ႕ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ပုံစံလို႔ ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝနဲ႔အညီ ေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း အဲဒီေခတ္က ေတြးေခၚရွင္ အက္ပီတီးတပ္စ္က ေရးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေအဒီ ၁ ရာစုက ေရာမေခတ္မွာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ဆံတိုညႇပ္တဲ့ပုံစံဟာ လုံးဝလိုအပ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆံရွည္နဲ႔ မုတ္ဆိတ္ကို နတ္ဘုရားေတြရဲ႕ အသြင္ပုံစံလို႔ ယူဆၿပီး လူေတြက လိုက္တုၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတြးေခၚရွင္ေတြေတာင္ ဆံပင္ကို တိုေအာင္ ထားၾကပါတယ္။

အဲဒီေခတ္က ဂ်ဴးအမ်ိဳးသားတိုင္း မုတ္ဆိတ္ထားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ဴးေတြကို အုပ္စိုးသူ အဆက္ဆက္ ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲ တခုက ဂ်ဴးေတြကို တျခားလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ခြဲလို႔မရတာပါ။

ဒါေပမဲ့ ေဂ်႐ုဆလမ္ကို သိမ္းၿပီးေနာက္ ေရာမေခတ္က ဂ်ဴဒါနယ္မွာ ထုတ္တဲ့ ဒဂၤါးေတြထဲမွာေတာ့ ဖမ္းထားတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြမွာ မုတ္ဆိတ္ပါတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေယရႈဟာ ေတြးေခၚရွင္ တေယာက္အေနနဲ႔ သဘာဝလို ေနထိုင္ၿပီး ေရာမေခတ္က ဂ်ဴဒါနယ္မွာ ထုတ္တဲ့ ဒဂၤါးေတြထဲကလို သူ႔မွာ မုတ္ဆိတ္အတိုလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဆံပင္ကေတာ့ အရွည္ႀကီး မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။

ေယရႈမွာ ဆံပင္ရွည္ နည္းနည္းေလာက္ရွိရင္ေတာင္ သိသာမွာပါ။

အဲဒီေခတ္က မုတ္ဆိတ္ထားၿပီး ဆံပင္နည္းနည္းရွည္တဲ့ ဂ်ဴးအမ်ိဳးသားေတြကို နာဇရိလူလို႔ ခ်က္ခ်င္းသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုအတြင္း အရက္မေသာက္ ဆံမုတ္ဆိတ္မပယ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထာဝရ ဘုရားသခင္ဆီ အပ္ႏွင္းထားတဲ့ သူေတြပါ။ အပ္ႏွံခ်ိန္ၿပီးဆုံးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဂ်႐ုဆလမ္က ဘုရားေက်ာင္းမွာ အခမ္းအနားနဲ႔ ဆံရိတ္တာပါ။

ဒါေပမဲ့ ေယရႈဟာ နာဇရိလူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမၾကာခဏ စပ်စ္ဝိုင္ေသာက္တယ္လို႔ ေတြ႕ရၿပီး ေသာက္လြန္းတယ္ဆိုၿပီး ေဝဖန္တာ ခံရပါတယ္။ သူ႔မွာ ဆံပင္ရွည္ထားၿပီး နာဇရိလူနဲ႔တူရင္ ဒါကို မွတ္တမ္းတင္တာ က်န္ခဲ့မွာပါ။

၂။ အဝတ္အစား

ေယရႈတို႔ေခတ္က လူခ်မ္းသာေတြမွာ ပြဲလမ္းသဘင္ဝတ္ဖို႔ ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီးေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယရႈရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တခုမွာ ဝတ္႐ုံရွည္ေတြ ဝတ္ၿပီး ေစ်းထဲမွာ ႏႈတ္ဆက္ခံခ်င္သူ၊ ဂ်ဴးဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ အေကာင္းဆုံး ေနရာက ထိုင္ခ်င္သူ၊ ထမင္းစားပြဲေတြမွာ ေနရာေကာင္းက ဂုဏ္ျပဳခံခ်င္သူေတြကို သတိထားၾကဖို႔ ဆုံးမတာ ပါပါတယ္။

ခရစ္ဝင္က်မ္းေတြမွာ ပါတဲ့ ေယရႈဆုံးမစာေတြကို အစစ္မွန္ဆုံး သင္ၾကားခ်က္ေတြလို႔ ယူဆၾကတဲ့အတြက္ ေယရႈကိုယ္တိုင္ ဒီလို ဝတ္႐ုံေတြကို မဝတ္ဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။

ေယရႈေခတ္က အမ်ိဳးသားတေယာက္မွာ ဒူးဖုံးတဲ့ ကိုယ္႐ုံ ပါၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြမွာေတာ့ ေျခမ်က္စိထိ ဖုံးပါတယ္။

ဒီကိုယ္႐ုံေပၚကေန ေနာက္ဝတ္႐ုံတလႊာ ၿခဳံတတ္ပါတယ္။ ေယရႈမွာ ဒီလို အေပၚ႐ုံပါေၾကာင္း ရွင္မာကု ခရစ္ဝင္မွာ ေဖာ္ျပထားၿပီး အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ သူ႔အဝတ္ေတာ္ကို ထိတယ္လို႔ ပါပါတယ္။

အေပၚ႐ုံကို သိုးေမြးနဲ႔ ရက္ထားၿပီး သိပ္မထူလို႔ ေႏြးေအာင္ ႏွစ္လႊာေလာက္ ၿခဳံရတတ္ပါတယ္။

ဒီအေပၚ႐ုံကို ဒူးအထိ ဖုံးပတ္ၿပီး ကိုယ္႐ုံကို ဖုံးေအာင္လည္း ဝတ္တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေတြးေခၚရွင္ေတြကေတာ့ အေပၚ႐ုံႀကီးကို ေအာက္က ကိုယ္က်ပ္မပါဘဲ ဝတ္တတ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ ညာဘက္ကိုယ္အေပၚျခမ္း ေပၚေနတတ္ပါတယ္။

ဂ်ဴးေတြဝတ္တဲ့ အေပၚ႐ုံက ေရာမအေပၚ႐ုံနဲ႔မတူ၊ ေရာမကိုယ္႐ုံက အဝန္းပုံျဖစ္ၿပီး ဂ်ဴးကိုယ္႐ုံက စတုဂံက်

အေပၚ႐ုံ အ႐ြယ္အစား၊ အေရာင္အေသြးကို မူတည္ၿပီး အတန္းအစား ကြာျခားပါတယ္။ ခရမ္းနဲ႔ အျပာေရာင္ေတြက ခမ္းနားမႈကို ျပတာပါ။ ဒီအေရာင္ေတြ ရဖို႔ ဆိုးေဆးက ရွားလို႔ ေတာ္ဝင္ေရာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အေရာင္နဲ႔ ခြဲျခားတာတခုလည္း ရွိပါတယ္။ ေရာမကို ပုန္ကန္တဲ့ ဂ်ဴးေတြကို လူသတ္သမား လိင္ေျပာင္းလဲ ဝတ္သူေတြလို႔ ေရာမ သမိုင္းဆရာတေယာက္က ေရးၿပီး သူတို႔ဟာ မိန္းမေတြလို ဆိုးထားတဲ့ ဝတ္႐ုံေတြ ဝတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာမန္အလႊာက ေယာက္်ားေတြက ေဆးမဆိုးဘဲ ဝတ္တယ္လို႔လည္း ယူဆရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေယရႈကလည္း အျဖဴေရာင္ မဝတ္ပါဘူး။ အဝတ္ေဆးခြၽတ္ရတာနဲ႔ အျဖဴဆိုးရတာေတြအျပင္ ဂ်ဴးထုံးစံေတြကို တိတိက်က်လိုက္နာတဲ့ အက္ဆင္ဆိုတဲ့ အုပ္စုက အျဖဴဝတ္တာမို႔ သူတို႔နဲ႔ ကြဲဖို႔လိုပါတယ္။

ေတာင္ေပၚမွာ သာဝက သုံးပါးနဲ႔ ဝတ္ျပဳခ်ိန္မွာ ေယရႈဆီက အေရာင္ျဖာထြက္တာကို အဝတ္ေတာ္လည္း ေျပာင္လက္လ်က္၊ ဤေျမျပင္ေပၚ၌ အဘယ္ခဝါသည္မွ် မတတ္ႏိုင္ေအာင္ မိုဃ္းပြင့္ကဲ့သို႔ အလြန္ျဖဴလ်က္ ရွိ၏ဆိုၿပီး ေယရႈရဲ႕ အေပၚ႐ုံအေၾကာင္း ရွင္မာကု ခရစ္ဝင္ အခန္း ၉ မွာ ပါရွိပါတယ္။ ဒီလို တန္ခိုးမျပခင္မွာေတာ့ ေယရႈကို သာမန္လူလိုပဲ သာမန္အဝတ္အစား ဝတ္တယ္လို႔ပဲ ဆိုၿပီး ဒီကိစၥမွာေတာ့ ေဆးမဆိုးရေသးတဲ့ သိုးေမြးကို ဝတ္တယ္လို႔ ပါပါတယ္။

ေယရႈကို ကားစင္တင္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဝတ္အေၾကာင္းပါျပန္ပါတယ္။ ေရာမ စစ္သားေတြက သူ႔အေပၚ႐ုံကို ေလးပိုင္း ပိုင္းပါတယ္။ တပိုင္းကေတာ့ ဂ်ဴးေတြ ဝတ္ျပဳရင္သုံးတဲ့ ၿခဳံလႊာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ပန္းပြားပါတဲ့ အေပၚ႐ုံအေၾကာင္းကို ရွင္မႆဲ ခရစ္ဝင္မွာ ပါရွိပါတယ္။ ေဆးမဆိုးဘဲ ဝတ္တဲ့ သိုးေမြးႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ဝတ္႐ုံအပါးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မဲနယ္ေရာင္ ဆိုးေဆး အစင္းလည္း ပါတတ္ပါတယ္။

၃။ ေျခေထာက္

ေျခေထာက္မွာေတာ့ ေယရႈဟာ ညႇပ္ဖိနပ္ေတြ စီးပါလိမ့္မယ္။ လူတိုင္းက ညႇပ္ဖိနပ္ စီးတာကိုး။ ပင္လယ္ေသနားက ကႏၲာရဂူေတြမွာ ေယရႈေခတ္က ညႇပ္ဖိနပ္ေတြ တူးေဖာ္ရလို႔ ဘယ္လိုပုံစံရွိခဲ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါၿပီ။ ေအာက္ခံဆိုးျပားမွာ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း သားေရထူ ေတြ ထပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားတာပါ။ ေျခညႇပ္ေနရာမွာေတာ့ သားေရစေတြ ညႇပ္ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။

ကေလး လူႀကီး အမ်ိဳးသမီးေတြ စီးတဲ့ သားေရဖိနပ္ေတြ ၊ ေဂ်႐ုဆလမ္က ဟီဘ႐ူးတကၠသိုလ္မွ

၄။ လူပုံစံ

ေယရႈရဲ႕ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္က ဘယ္လို ရွိႏိုင္သလဲ။ ေယရႈကို ဂ်ဴးတေယာက္ ဆိုတာကို စာေပက်မ္းဂန္ မူကြဲေတြမွာ ခဏခဏ ေတြ႕ရလို႔ ေသခ်ာပါတယ္။ဓမၼသစ္က်မ္းမွာပါတဲ့ ေဟၿဗဲၾသဝါဒစာမွာ "ငါတို႔သခင္သည္ ယုဒအမ်ိဳးထဲ၌ ေပၚထြန္းသည္ဟု ထင္ရွားလ်က္ရွိ၏" လို႔ ပါတဲ့အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္က အသက္ ၃ဝ အ႐ြယ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတေယာက္ရဲ႕ပုံကို ဘယ္လို ပုံေဖာ္ၾကည့္ၾကမလဲ။

၂ဝဝ၁ မွာ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ တေယာက္က ေတြ႕ရွိတဲ့ ေခါင္းခြံကို မူတည္ၿပီး ဘီဘီစီအတြက္ ဂါလိလဲအိုင္က လူသားရဲ႕ပုံကို ေဖာ္ၾကည့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေယရႈရဲ႕ပုံလို႔ မေျပာေပမယ့္ သူတို႔ေခတ္က လူရဲ႕ပုံကို သိႏိုင္ေအာင္ပါ။

ခရိကြၽန္းက နံရံပန္းခ်ီမွာေတြ႕ရတဲ့ မ်က္လုံးျပာနဲ႔ ေယရႈ

ေယရႈ ဘယ္သူနဲ႔ တူသလဲ ဆိုရင္ ဆီးရီးယားက ဂ်ဴရာယူ႐ိုေပါ့စ္ ဂ်ဴးဘုရားေက်ာင္းမွာ ေအဒီ ၃ ရာစုက ဆြဲခဲ့တဲ့ နံရံပန္းခ်ီေပၚက တမန္ေတာ္ ေမာေရွ ပုံကိုပဲ ျပခ်င္ပါတယ္။ ေရာမေခတ္က ဂ်ဴးပညာရွိတေယာက္ ပုံကို ဒီမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

ေမာေရွကို ေဆးမဆိုးတဲ့ ဝတ္႐ုံနဲ႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး သူ႔အေပၚ႐ုံတလႊာဟာ ဂ်ဴးဝတ္ျပဳၿခဳံလႊာပါ။ ဒီမွာ ဆြဲထားတဲ့ ေမာေရွပုံမွာ သူ႔ကိုယ္႐ုံေထာင့္မွာ ပန္းပြားေတြ ပါပါတယ္။ ဒီပုံဟာ ဘိုင္ဇင္တိုင္းေခတ္မွာ ဆြဲတဲ့ ေယရႈပုံထက္ေတာ့ ပိုၿပီး သမိုင္းအရ ေယရႈကို စိတ္ကူးလို႔ ရတဲ့ပုံ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မွာ ဆံပင္တို၊ မုတ္ဆိတ္ပါးပါးနဲ႔ လက္တိုကိုယ္က်ပ္အတိုနဲ႔ အေပၚ႐ုံ ဝတ္ထားပါတယ္။

ဂ်ဳံးေတလာဟာ လန္ဒန္ ဘုရင့္ေကာလိပ္က ခရစ္ယာန္ဘာသာ ပါေမာကၡ တေယာက္ ျဖစ္ၿပီး ပင္လယ္ေသက စာလိပ္မ်ားအေၾကာင္း စာအုပ္ေရးသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဂ်ဳံးေတလာ လန္ဒန္ ဘုရင့္ေကာလိပ္
BBC Burmese
https://www.bbc.com/burmese