သမၼတရဲ့ မဟာေဒဝီ ထူေထာင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕

ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ SSPP/SSA ဌာနခ်ဳပ္မွာ က်င္းပတဲ့ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ထူေထာင္ျခင္း ၅၄ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားျမင္ကြင္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပိုင္း ၂ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ စတင္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ဟာ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္ေန႔ ဆိုရင္ တပ္ဖြဲ႕ထူေထာင္မွု သက္တမ္းအရ ၅၄ ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ပါလီမန္ အစိုးရလက္ထက္မွာ စခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ပင္လုံကတိကဝတ္ ေသြဖည္မွုေတြနဲ႔အတူ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ လွုပ္ရွားမွုေတြက ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးအေစာပိုင္း ကာလကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ တ႐ုတ္နိုင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း က ကူမင္တန္တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လက္ေအာက္ခံတပ္ဖြဲ႕ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွု ကို မခံနိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္နိမိတ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ထဲကို က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဓိက အားျဖင့္ ယူနန္ျပည္နယ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္း ေဒသေတြနဲ႔ ကိုးကန႔္ ေဒသတို႔မွာ ကူမင္တန္ဝင္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေဒသေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လိမိ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ကူမင္တန္တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ က်ိဳင္းတုံနယ္ကို သိမ္းၿပီး ရွမ္းေတာင္တန္းေတြမွာ စခန္းခိုလွုံေနၾကပါတယ္။

ကူမင္တန္တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ နယ္စပ္ေဒသ တိုင္းရင္းသားေတြကို တပ္သား သစ္အျဖစ္ အတင္းအက်ပ္ အင္အားစုေဆာင္းတာေၾကာင့္ ၁၉၅ဝ ႏွစ္အေစာပိုင္းမွာ တပ္သားအင္အား ၁၇ဝဝ သာရွိရာက ၁၉၅၁ ဧၿပီမွာ တပ္သားအင္အား ၄ဝဝဝ အထိမ်ားလာခဲ့တာပါ။

ရွမ္းေစာ္ဘြား ေတြဘက္မွာလည္းကူမင္ တန္ ကို တိုက္ထုတ္ဖို႔ တူတူတန္တန္ အင္အားမရွိပါဘူး။

မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ ရွမ္းျပည္ကို က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို ႏွင္ထုတ္ဖို႔ ျမန္မာအစိုးရက စစ္တပ္ေတြေစလႊတ္တိုက္ခိုက္ ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ကူမင္တန္က်ဴးေက်ာ္မွု ျပႆနာကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ မွာတင္ျပရပါေတာ့တယ္။

၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၂)ရက္မွာ က်င္းပတဲ့ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံက ကူမင္တန္တပ္ဖြဲ႕ေတြ လက္နက္ခ်ၿပီး ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာ သြားဖို႔ေတာင္း ဆို ေပမယ့္ ရွမ္းအေရွ႕ မိုင္းယန္းနယ္မွာ ဘိန္းကုန္ကူး ေလယာဥ္ကြင္း တည္ ေဆာက္မွုေတြပါ ျပဳလုပ္ေနၾကတဲ့ ကူမင္တန္ ေတြက လက္မခံခဲ့ၾကပါဘူး။

ရွမ္းျပည္ေရာက္ ကူမင္တန္ေတြဟာ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ အကုန္မွာ ၁၂,ဝဝဝ အထိ အဆမတန္ ႀကီးမားလာခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကတည္းက စတင္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ရွမ္းျပည္ မပါဝင္ေပမယ့္ ကူမင္တန္တ႐ုတ္တပ္ေတြရဲ့ က်ဴးေက်ာ္မွုေၾကာင့္ စစ္မီးဟာ ရွမ္းျပည္ကို ကူးစက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစဥ္က ဘုရင္ခံနဲ႔ အတူေတြ႕ရတဲ့ သမၼတ စဝ္ေရႊသိုက္

ရိုးရာယဥ္ေက်းမွု အစဥ္လာေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး ေျမၾသဇာေကာင္းမြန္တဲ့ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္နဲ႔ တ႐ုတ္နိုင္ငံယူနန္ျပည္နယ္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ နယ္စပ္ေဒသမ်ားဟာ မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဖိႏွိပ္ အနိုင္က်င့္မွုေတြကို စတင္ ခံစားလာခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။

က်ဴးေက်ာ္သူ ကူမင္တန္တ႐ုတ္တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ သူတို႔အခိုင္အမာ ေျခကုပ္ယူ ထားတဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္း ေဒသေတြမွာ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြကို " ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေခတ္ဆိုးႀကီး "မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။

တျခားတစ္ဖက္မွာလည္း မဖိတ္ေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ လူရမ္းကား တ႐ုတ္ကူမင္တန္တပ္ဖြဲ႕ေတြကို တိုက္ထုတ္ဖို႔အတြက္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ့ ရွမ္းေဒသေတြမွာ တပ္ျဖန႔္ခ် ထား မွုေတြ ဟာလည္း မလႊဲသာမေရွာင္သာဘဲ ရွမ္းျပည္နယ္ လူထုနဲ႔ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြကို စိတ္မသက္မသာျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။

အေျခအေနကိုပိုၿပီး ဆိုးဝါးလာဖို႔ ျဖစ္လာေစတာက ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွာ ကူမင္တန္တပ္ေတြရဲ့လွုပ္ရွားမွုကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ထိန္း ခ်ဳပ္နိုင္ ဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကူမင္တန္ လွုပ္ရွားမွုမရွိတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္းေဒသေတြကိုပါ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေအာက္ကို ထားရွိလိုက္မွု ျဖစ္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္ေခတ္တေလ်ာက္ ဗမာ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားပင္ တရားဝင္ ေနထိုင္ခြင့္ မရွိခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္မွာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ နယ္ေျမထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အတြက္ပါ သမိုင္းအမည္းစက္ ျဖစ္လာေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ့ အစဥ္အလာ ပေဒသရာဇ္ တစ္ပိုင္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဖယ္ရွားဖို႔ ႀကိဳးပမ္း မွုအျဖစ္ ရွုျမင္ခဲ့သလို ရွမ္းလူထုကလည္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ ရဲ့ အတင္းအက်ပ္ လုပ္ရပ္ေတြကို ဘယ္လိုမွ မႏွစ္ၿမိဳ႕နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။

ကူညီေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေသာ္ လည္း ေက်းလက္ေနရွမ္းလူထု အမ်ားစုအဖို႔ ဗမာမ်ား အထူးသျဖင့္ ဗမာစစ္သား ေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမွုဟာ သမိုင္းမွာ ပထမဆုံးအေတြ႕ အၾကဳံျဖစ္တယ္၊ ကူမင္တန္ တ႐ုတ္တပ္ဖြဲ႕ေတြရဲ့ က်ဴးေက်ာ္ခံရမွုနဲ႔ အဲဒီျပည္ပ က်ဴးေက်ာ္ သူေတြကို ဗမာ့ တပ္ မေတာ္က ေမာင္းထုတ္ တိုက္ခိုက္ရာမွာ ရွမ္းလူထုဟာ ကၽြဲႏွစ္ေကာင္ ခတ္တဲ့ၾကားက ေျမစာျဖစ္ ခဲ့ရတယ္ ဆိုၿပီး ဦးထြန္းျမင့္လို ဝါရင့္ ရွမ္းနိုင္ငံေရးသမားက ေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အဲဒီေခတ္က ရွမ္းလူထုအတြက္ကေတာ့ က်ဴးေက်ာ္သူ တ႐ုတ္ေတြေရာ အဲဒီက်ဴး ေက်ာ္သူေတြကို ေမာင္းထုတ္ဖို႔ဆိုၿပီး လာေရာက္တိုက္ခိုက္တဲ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကိုေရာ သူတို႔ရဲ့ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ရွိခဲ့တဲ့ ေတာင္တန္းေဒသကို ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးၾကသူေတြ အျဖစ္ပဲရွုျမင္ခဲ့ပါတယ္။

ရွမ္းအမ်ိဳးသား တခ်ိဳ႕နဲ႔ ပညာတတ္လူငယ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွမ္းျပည္ရွိ တိုင္းရင္းသားေတြဆီမွာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ေတြ အလုံအေလာက္ မရွိျခင္း ေၾကာင့္အခုလို ျပႆနာေတြျဖစ္ရတယ္လို႔ မွတ္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာလည္း အမ်ိဳးသားေရးလွုပ္ရွားမွု အားေကာင္းလာတဲ့ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေစာ္ဘြားေတြ အာဏာစြန႔္တဲ့ ကိစၥေတြ သြယ္ဝိုက္ပတ္သက္မလားဆိုတဲ့ အယူအဆ တခ်ိဳ႕ကလည္း စစ္တပ္ဘက္မွာ ရွိခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။

ရွမ္းအမ်ိဳးသားေရးလွုပ္ရွားမွု ေခတ္ဦး ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ေတြ အားမေကာင္းမီ ရွမ္းဗမာ ဆက္ဆံေရး ယိုယြင္းမွုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးႏု အစိုးရက အလြန္ စိတ္မသက္မသာစြာ ရွုျမင္ကာ ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒအရ ရွမ္းျပည္ကို ေပးအပ္ထားခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ၁ဝ ႏွစ္အၾကာမွာ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္လိုရင္ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ေပါင္းစပ္ရွုျမင္တဲ့အခါ ဒီရွမ္းအမ်ိဳးသားေရးလွုပ္ရွားမွုကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကိုင္တြယ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ပါတယ္။

ဘာေတးလစ္တနာရဲ့ စာအုပ္မွာေတာ့ ဗဟိုအစိုးရအာဏာပိုင္ေတြဟာ ထြန္းသစ္စ ရွမ္းအမ်ိဳးသားလွုပ္ရွားမွုကို တပ္မေတာ္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ဆင္ေရးေတြ အသုံးျပဳၿပီး စတင္ကာစမွာပဲ အၿပီးသတ္ေခ်မွုန္းဖို႔ အားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

ရလဒ္ကေတာ့ ရွမ္းလူငယ္ေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာခိုသြားၾကၿပီး ေျပာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕ေတြ အျဖစ္ ဖြဲ႕စည္းသြားၾကေစခဲ့ပါတယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။

၁၉၅၈ တဝိုက္က ႏြံစစ္ဟန္ ရွမ္းအမ်ိဳးသားလက္နက္ကိုင္လွုပ္ရွားမွု ေခါင္းေဆာင္ စဝ္ႏြဲ႕နဲ႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေသြးသစၥာေရေသာက္ေနတဲ့ ရွမ္းလူငယ္ေတြ

၁၉၅၉ ခုႏွစ္အစပိုင္းမွာ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ ေျပာက္က်ား တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း ေတြကို ျခဳံခိုတိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ေဝးလံတဲ့စစ္စခန္းငယ္ေလးေတြဆိုရင္ တိုက္ခိုက္သိမ္းယူၿပီး ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ့ လက္နက္ေတြကို စုေဆာင္းရယူျခင္းေတြကိုလုပ္လာနိုင္ပါတယ္။

ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ ေျပာက္က်ားတပ္ေတြဟာ တန႔္ယန္း ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ တစ္ခုလုံးကို ဖမ္းဆီးၿပီး တန႔္ယန္းၿမိဳ႕ကို ရက္အနည္းငယ္ၾကာ သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြရွိလာခဲ့တယ္။

ေဝးလံေခါင္ဖ်ားနယ္ျခားေဒသေတြမွာ အၾကမ္းဖက္စစ္ေရးလွုပ္ရွားမွုေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္မွာပဲ " ရွမ္းျပည္ ေကာင္စီ " အဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာလည္း စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုရဲ့ စရိုက္ လကၡဏာေတြျပည္စုံေစၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီး ဆက္လက္ တည္တံ့ ခိုင္ျမဲေနေစဖို႔ ဥပေဒေဘာင္တြင္း လွုပ္ရွားမွုတစ္ရပ္ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။

၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္မွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာ အထူးအခမ္းအနား တစ္ရပ္ က်င္းပၿပီး ရွမ္းေစာ္ဘြား ၃၄ ဦးတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ့ ပေဒသရာဇ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာကို တရားဝင္ စြန႔္လႊတ္ခဲ့တယ္ ။

ရွမ္းေစာ္ဘြားနယ္ေတြဟာ လူထုရဲ့ေရြးေကာက္ခံ ရွမ္းျပည္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရွမ္းျပည္အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တစ္ျဖစ္လဲ စစ္အစိုးရကေတာ့ ဒီလိုရွမ္းေစာ္ဘြားေတြရဲ့ မိမိသေဘာ ဆႏၵအေလ်ာက္ အာဏာ စြန႔္လႊတ္တာကို တိုင္းရင္းသား ပေဒသရာဇ္ေတြ အေပၚ ေအာင္ပြဲခံ လိုက္ျခင္းလို႔ ေမာက္ေမာက္ မာမာ မွတ္ယူခဲ့ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အေနာက္တိုင္းပညာေရးနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ရွမ္းျပည္ကို ေခတ္မီတိုးတက္လာေစဖို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ ကို ေခတ္နဲ႔အမီေျပာင္းလဲ က်င့္သုံး ဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာ နားလည္ထားခဲ့ပါတယ္ ။

တကယ္လည္းရွမ္းေစာ္ဘြားေတြ အာဏာစြန႔္လႊတ္ၿပီး လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့ တာက ဒီမိုကေရစီနည္းက်စြာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ရွမ္းျပည္ အစိုးရကိုသာ ျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ဗဟိုအစိုးရကို အာဏာလႊဲ အပ္ တာမဟုတ္ပါ ဘူး။

သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္အပါအဝင္ ေခတ္ပညာတတ္ ေစာ္ဘြား တခ်ိဳ႕ဟာ နိုင္ငံေရးမွာ ဆက္လက္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္အစိုးရ အဖြဲ႕မွာေရာ ၊ ပါလီမန္ရဲ့ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ မွာပါ ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ မဟာေဒဝီ

ကူမင္တန္က်ဴးေက်ာ္သူေတြကိုတိုက္ရင္းနဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ့ အလုံးအရင္းနဲ႔ တပ္ျဖန႔္ခ်ထားမွုေတြက တစ္ဖက္မွာ ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အႏုတ္ လကၡဏာ သေဘာေဆာင္တဲ့ သက္ေရာက္မွုေတြပဲ ျဖစ္ေပၚလာေစ ခဲ့ပါတယ္။

ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္မွုကလည္း အင္အားေသးငယ္ေနေသးၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္မရွိေသးေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ စိုးရိမ္ေသာကမကင္းစရာ အေျခအေနတစ္ရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ရွမ္းေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု အက်ပ္ေတြ႕ ရတာက သူတို႔ေဒသခံတခ်ိဳ႕ဟာ ဗဟိုအစိုးရကိုလက္နက္ကိုင္ဆန႔္က်င္ ေတာ္လွန္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါ တယ္။

အထူးသျဖင့္ သီေပါေဒသကေန ရွမ္းလက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြနဲ႔ ေကဒါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒီထဲက တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု ကေနရွမ္းျပည္ ကိုခြဲထြက္ခ်င္တဲ့ လုံးဝခြဲထြက္ေရး ဝါဒီေတြပဲ ျဖစ္တယ္။

တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္မွုမွာ အေစာဆုံးပါဝင္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ ေခါင္း ေဆာင္ ေတြထဲက တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ ေဆထင္ ( အခု ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္း နာယက ) က သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္ကို ရန္ကုန္မွာေတြ႕ဆုံခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစား ခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာတက္ေနတဲ့ ရွမ္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကတဆင့္ သီေပါေစာ္ဘြားစဝ္ၾကာဆိုင္ ကို ရွမ္းသူပုန္ေခါင္းေဆာင္ ေဆထင္ (SSIA ) ကေတြ႕ဆုံခြင့္ ေတာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါ စဝ္ၾကာဆိုင္က ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာ နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ စာအုပ္ကိုထုတ္ျပၿပီး ပါလီမန္လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ အဖြဲ႕ဝင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုရဲ့သစၥာကို ေစာင့္သိရိုေသပါမည္လို႔ သူက်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုထားခဲ့ရ တဲ့ စာပိုဒ္ေတြကို အဲဒီလာေျပာတဲ့ ရွမ္းေက်ာင္းသားကိုဖတ္ျပခဲ့ရတယ္။

တခ်ိန္က ရွမ္းလူငယ္ ေက်ာင္းသားသူပုန္ ေဆထင္ကေန မ်က္ေမွာက္ေခတ္ SSPP/SSA နာယက ျဖစ္လာသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဆထင္

ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား စဝ္ေရႊသိုက္၊ သီေပါ စဝ္ၾကာဆိုင္ နဲ႔ အျခားရွမ္းေခါင္း ေဆာင္ ေတြဟာ ရွမ္းလက္နက္ ကိုင္ပုန္ကန္မွုကို နိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းနိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္လို႔ ဘာေတးလစ္တနာကေတာ့ ဆိုထားပါတယ္။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုဘက္ကလည္း အဲဒီႀကိဳးစားမွုအေပၚ စာနာနားလည္ေပးခဲ့ၿပီး ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲျပင္ဆင္ေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံပါဝင္ေသာ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္မွာ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ကို ဦးေဆာင္ထူေထာင္ခဲ့သူ မဟာ ေဒဝီ စဝ္နန္းဟိန္းခမ္း

အာဏာသိမ္းေတာ့ ဦးႏုလည္း အဖမ္းခံရၿပီး ရွမ္းေစာ္ဘြားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဖမ္းခံရသလို အဖမ္းခံရတဲ့ ျမန္မာ ပထမဆုံး သမၼတ စဝ္ေရႊသိုက္ ရဲ့ မဟာေဒဝီ စဝ္နန္းဟိန္းခမ္းဟာ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ လွုပ္ရွားရာ ေဒသေတြကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားေနတဲ့ ရွမ္းျပည္က လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို စုစည္းၿပီး ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ကို ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ ဦးေဆာင္ထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။

ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ထူေထာင္စ ကာလေတြမွာ ကိုးကန႔္ ၊ တအာင္းပေလာင္ စတဲ့ ရွမ္းျပည္အတြင္းက ရွမ္းမဟုတ္တဲ့ အျခားတိုင္းရင္းသားတပ္ေတြလည္း ပူးေပါင္းပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။

ရွမ္းျပည္တိုးတက္ေရးပါတီ SSPP/SSA ဌာနခ်ဳပ္မွာ က်င္းပတဲ့ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ ထူေထာင္ျခင္း ၅၄ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားျမင္ကြင္း 

စိုင္းထြန္းေအာင္လြင္ - ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္း
http://www.bbc.com/burmese