ဒုကၡသည္စခန္းတြင္း စီးပြားေရး

ကုတုပေလာင္ဒုကၡသည္စခန္းတြင္း မုန္႔ေရာင္းေနသည့္ ဒုကၡသည္တဦး

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဒုကၡသည္ေတြမွာေရာက္ေနၿပီး ၀င္ေငြမရွိၾကတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ေတြဟာ အပုိ၀င္ေငြရေအာင္ စခန္းအတြင္းမွာ အလုပ္အကုိင္ တီထြင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ စီးပြားရွာႀကံ လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ ငယ္ရြယ္သူေတြနဲ႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္တဲ့ ဒုကၡသည္တခ်ဳိ႕ကုိ ဗီြအုိေအသတင္းေထာက္ Steve Sandford က ေတြ႔ဆုံ ေမးျမန္းထားတာကုိ ကုိေဇာ္၀င္းလႈိင္က တင္ျပေပးပါမယ္။

ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ အမ်ားစုဟာ အ၀တ္တထည္ ကုိယ္တခုနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္ကုိ ကုိယ္လြတ္ရုံး ထြက္ေျပးလာၾကတာပါ။

အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔ေတြက အစားအစာနဲ႔ ေနထုိင္စရာ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ဖုိ႔ အခက္အခဲေတြ ရွိေနခ်ိန္မွာ အသစ္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ အပုိ၀င္ေငြရေအာင္ ႀကံဖန္ လုပ္ကုိင္ေနၾကပါတယ္။

အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ Abul Kazeem ဟာ အေမရိကန္ ၇၅ ျပားနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ေငြပမာဏကုိ ခ်ည္းၿပီး ကြမ္းယာေရာင္းေနတာမွာ လူ ၈ ေယာက္ရွိတဲ့ မိသားစုကုိ ေထာက္ပံ့ႏုိင္ဖုိ႔ အဲဒီ ခ်ည္းေငြရဲ႕ ၂ ဆနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ၀င္ေငြကုိ ေန႔စဥ္ ရွာေနႏုိင္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

“စခန္းထဲမွာ ဆန္ရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ရာရွင္ကဒ္မရပါဘူး။ ရာရွင္ကဒ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ဆန္ရႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟင္းခ်က္စရာ၀ယ္ဖုိ႔ ပုိက္ဆံေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ကြမ္းယာ ယာေရာင္းေနတာပါ။”

စခန္း ၁၀ ခုမွာ ဒုကၡသည္ေပါင္း ၈ သိန္းခြဲေလာက္ရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီလူေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ဖုိ႔ ေဒသခံ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ အေတာ္ေလး ႀကိဳးစားေနၾကရပါတယ္။

ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အသီးအရြက္၊ အဟာရေတြ ျပည့္မွီေစဖုိ႔ ေပါက္ေစ်းထက္မပုိတဲ့ႏႈန္းတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ေရာင္းခ်ေပးႏုိင္ဖုိ႔ NGO အဖြဲ႔ေတြဟာ ေဒသတြင္း အစားအေသာက္ ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း စီစဥ္ေနေၾကာင္း WFP ကမၻာ့ စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႔က ဆက္ဆံေရး အရာရွိ Shelly Thakral က ေျပာပါတယ္။

“ေဒသတြင္းက စားေသာက္ကုန္ ေစ်းႏႈန္းေတြကုိ မထိခုိက္ေရးဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ WFP က စားေသာက္ကုန္ ၁၉ မ်ဳိးကုိ ထုတ္လုပ္သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး မွတ္ပုံတင္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ စခန္းေတြအတြင္းမွာ ဆုိင္ဖြင့္ၿပီး အၿမဲတမ္း ေရာင္းခ်ေပးေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အစီအစဥ္တုိင္းက အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကက္သားေရာင္းတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ စားသုံးသူေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကုိ သိတဲ့အတြက္ ေစ်းတင္ၿပီး ေရာင္းခ်တာမ်ဳိး ရွိေနပါတယ္။

မိသားစုနဲ႔အတူ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကုိ ထြက္မေျပးလာခင္က ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ Mohamid Eitunazu လုိ လူသစ္ေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္ ေဒၚလာအနည္းငယ္ ရႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီး ရွာေဖြၿပီး အေျခအေနေတြကုိ အေကာင္းဘက္က ရႈျမင္ပါတယ္။

“ကုန္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္ေလးတခု က်ေနာ္ ဖြင့္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီကေန တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားၿပီး ဘ၀ကုိ အသစ္က ျပန္စခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵ က်ေနာ့္မွာရွိပါတယ္။”

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ စခန္းေတြအတြင္း တျဖည္းျဖည္း ဖြင့္လာေနၾကတာေၾကာင့္ ရုိဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ေတြဟာလည္း ေဒသခံေတြရတဲ့ လစာထက္ ထက္၀က္ေလာက္ရွိတဲ့ ၀င္ေငြနဲ႔ အဲဒီ လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကုိင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန ဘယ္သူက အက်ဳိးအျမတ္ ပုိရမလဲဆုိတာကေတာ့ အခ်ိန္ကဘဲ အေျဖေပးႏုိင္မယ့္ သေဘာရွိေနပါတယ္။

ကိုုေဇာ္၀င္းလႈိင္  / ဗြီအိုေအ (ျမန္မာပုိင္း)
https://burmese.voanews.com