ရခိုုင္ျပည္အေရးအၾကပ္ဆိုုက္ေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ျမင္ေအာင္ၾကည့္ျခင္း

လြန္ခဲ့သည့္လမ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုုင္ငံအေၾကာင္း သတင္းေဖာ္ျပမွႈမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုကာကြယ္ရန္တည္းဟူေသာ သူ၏တာဝန္မ်ားကိုု ထမ္းေဆာင္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ဟု လူအမ်ားအျပားက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကသည္။

ျမန္မာျပည္အေနာက္ပိုုင္းတြင္ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ ေနထိုုင္လာခဲ့ေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာလူနည္းစုမ်ားအနက္မွ သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာ လူေပါင္းမ်ားစြာကိုု စစ္တပ္က ေမာင္းထုုတ္ေနသည္။ မည္သည့္ေပတံစံႏွႈန္းျဖင့္တိုုင္းတိုုင္း ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုုး ျမင္ေတြ႔ေနရသည္မွာ လူသားတိုု႔၏ အေျခခံအက်ဆံုုးေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကိုု အဆိုုးရြားဆံုုး ခ်ဳိးေဖာက္ေနျခင္းဟု ဆိုုရမည္ပင္ျဖစ္သည္။

ထုိသိုု႔ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာျပဳမွႈျခင္းတိုု႔၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ရွဳပ္ေထြးလွေသာ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ခန္႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ ၂ဝ၁၅ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ႏိုုင္ငံ၏ ဒီမိုုကေရစီေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ ႏိုုင္ငံတကာက အုုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ေကာင္းခ်ီးေပးခဲ့သည့္ ထိုုအခ်ိန္ကာလကို ကြ်ႏု္ပ္တိုု႔ အမွတ္သတိရေနရန္လိုုအပ္ပါသည္။

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကိုု အသံုးျပဳၿပီး စစ္တပ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုု သမၼတျဖစ္ခြင့္မေပးခဲ့ပါ။ အထူးျခားဆံုုးမွာ အသြင္သာရွိၿပီး အႏွစ္သာရအားျဖင့္ လိုုအပ္ေနေသးသည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ကို အသြင္ေျပာင္းၿပီးေနာက္ပိုုင္းမွာပင္ စစ္တပ္သည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည့္ လုုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားကိုု ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနသည့့္အခ်က္ျဖစ္သည္။

ေရြးေကာက္ခံမဟုုတ္ဘဲ လႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၅ ရာခိုုင္ႏွႈန္း ေနရာဝင္ယူထားသည္မက၊ ျပည္ထဲေရး၊ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္လံုုျခံဳေရး ဌာနႀကီးမ်ားကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး၊ ႏိုုင္င့ံဝန္ထမ္းေလာကႀကီး တစ္ခုုလံုုးကိုလည္း လႊမ္းမုိးထားသည့္ႏွယ္ရွိပါသည္။ ထိုုကဲ့သိုု႔ အာဏာခြဲေဝထားရမွႈေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ စစ္တပ္ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အလိုဆႏၵမ်ားကိုု ဆန္႔က်င္ကာ စစ္တပ္ႏွင့္ နယ္စပ္လံုုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔မ်ားကို စီမံကြပ္ကဲမွႈမ်ားလုုပ္ႏိုုင္မည့္ အခြင့္အေရးကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခံထားရပါသည္။

ယခုဆိုခဲ့ေသာအခ်က္အလက္မ်ားသည္ ရခိုုင္ျပည္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ လြန္ခဲ့သည့္ တနလၤာေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၾကားေသာမိန္႔ခြန္း၏ ေနာက္ကြယ္ အေျခအေနမ်ား ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ရခိုုင္ျပည္နယ္အတြင္း စစ္တပ္၏ ရက္စက္မွႈမ်ားကိုု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ျခင္းမရိွဟုဆိုကာ လူအမ်ားက သူ႔ကို အျပစ္တင္ေနၾကသည္။

သိုု႔ရာတြင္ သူ႔မိန္႔ခြန္းသည္ သူျပည္တြင္းတြင္ ရင္ဆိုုင္ေနရေသာ ႏိုုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းမ်ားႏွင့္ စစ္တပ္ကိုု ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေဝဖန္ရမည္ဆိုုသည့္ အေျခအေန ႏွစ္ခုၾကားတြင္ သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ထိန္းညွိၿပီး ေျပာဆိုုခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းဟု ဆိုုရမည္ျဖစ္သည္။

လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မွႈ က်ဴးလြန္သူ မွန္သမွ်ကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ တိတိက်က် အေရးယူမည္ဟု သူက ဆိုသည္။ ေသနတ္ေျပာင္းဝကိုအသံုုးျပဳ၍ အာဏာ ဆက္လက္ရယူထားေသာ စစ္တပ္၏အေျခအေနကိုု ေထာက္ရွႈပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္မွာ သတၱိရွိသည့္ ေျပာဆိုုခ်က္ဟု ဆိုုႏိုုင္သည္။

ျမန္မာစစ္တပ္သည္ တံုုဏွိဘာေဝေနေသာ အစိုုင္အခဲႀကီးမဟုုတ္။ သေဘာထားျပင္းထန္သည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အမ်ားအျပားသည္ အစိုုးရ၏အာဏာအရပ္ရပ္ကို ျပန္လည္ ရယူလိုသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ရိုုဟင္ဂ်ာတိုု႔အတြက္ ေရရွည္ ေျပလည္ေစမည့္ အေျဖမ်ားကိုု ႀကိဳးစားရွာေဖြေနရၿပီး၊ တစ္ဖက္တြင္လည္း ဒီမိုကေရစီနည္းျဖင့္ တက္လာေသာ သူ႔အစိုုးရကို ဆန္႔က်င္၊ အာဏာသိမ္းေစမည့္ အေျခအေနမ်ားကို ေရွာင္ရွားေရးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အခက္အခဲျဖစ္သည္။

အႏၱရာယ္္မွာ ေတာင္မေရာက္၊ ေျမာက္မေရာက္ ဒုကၡျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနသိုု႔ သူေရာက္ရွိႏိုုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ စစ္တပ္က သူ႔အား “အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား” ေပၚ ရပ္တည္ခ်က္ အလြန္ေပ်ာ့လြန္းသည္ဟု ဇာတ္လမ္းသြင္း ပံုုေဖာ္ခံရႏိုုင္ၿပီး၊ ႏိုုင္ငံတကာအသိုုင္းအဝန္းတြင္မူ လူနည္းစုတစ္စုုအေပၚ သူ၏ကာကြယ္ေပးမွႈမွာ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မရွိဟု ထင္ျမင္ခံရႏိုင္သည္။

ရခိုုင္ျပည္နယ္အေရးတည္ၿငိမ္မွႈရွိေစရန္အလို႔ငွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အၾကံေပး ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔ၿပီး ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွႈးခ်ဳပ္ေဟာင္း ကိုဖီအာနန္ကို
ေကာ္မရွင္တြင္ ဦးေဆာင္ေစခဲ့သည္။

ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုုင္းတြင္ ထြက္ရွိလာေသာ ေကာ္မရွင္၏အစီရင္ခံစာကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည့္ျပည့္ဝဝ ႀကိဳဆိုခဲ့သည္။ ေကာ္မရွင္၏အၾကံျပဳခ်က္မ်ားတြင္ ဒုုကၡသည္စခန္းမ်ား ပိတ္သိမ္းရန္၊ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ျပဳရန္၊ ႏိုုင္ငံ့အေရးတြင္ လူနည္းစုုမ်ား ပါဝင္ခြင့္ျပဳရန္၊ ေကာ္မရွင္၏အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ အဖြဲ႔တစ္ခု ဖြဲ႔စည္းရန္ စသည္တိုု႔ ပါဝင္သည္။

အစီရင္ခံစာထြက္ၿပီးရက္အနည္းငယ္အတြင္း အာရကန္ရိုုဟင္ဂ်ာကယ္ဆယ္ေရးတပ္ (ARSA) က နပ္စပ္ကင္းစခန္းမ်ားစြာကို တိုုက္ခိုုက္ခဲ့သည္။ ျမန္မာစစ္တပ္က ထိုုတိုုက္ခိုုက္ခံရမွႈကိုု အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခုုကြ်ႏ္ုုပ္တိုု႔ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ လူ႔ဒုကၡကပ္ေဘးႀကီးျဖစ္လာေစမည့္ ဆိုုးရြားသည့္ တုုန္႔ျပန္မွႈမ်ား ျပဳလုုပ္ခဲ့သည္။

လူေပါင္း ၂ သိန္းမွ ၄ သိန္းၾကား ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုုင္ငံသိုု႔ ထြက္ေျပးခဲ့ရေၾကာင္း ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။ တခ်ဳိက နယ္စပ္ျဖတ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႕မွာ ထြက္ခြာ၍မရႏိုုင္ဟု သိရသည္။ ရြာလံုးကြ်တ္ မီးရိႈ႕ခံရမႈမ်ား၊ သတ္ျဖတ္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈမ်ားအေၾကာင္း သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။ ျဖစ္ေပၚေနေသာအေျခအေနမွာ ရိုုဟင္ဂ်ာတိုု႔ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲေနထိုုင္သူတို႔ကိုလည္း ထိခိုုက္ေစသည္။

လူအမ်ားအသက္ဆံုုးရွႈံးရသည့္ ARSA ၏ တိုုက္ခိုုက္မွႈမ်ားသည္ ထိုုေဒသရွိ လူနည္းစု တိုုင္းရင္းသားအားလံုုး၏ ကံၾကမၼာကိုု ပိုုဆိုးသြားေစသည္။ တစ္ဖက္တြင္လည္း စစ္တပ္၏ ဗ်ဳဟာ တစ္ခုမွာ မြတ္စလင္ရိုဟင္ဂ်ာတိုု႔အေပၚ နက္နက္ရွႈိင္းရိႈင္း အျမစ္တြယ္နယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ လူအမ်ားစုု၏ မေက်နပ္မွႈခံစားခ်က္ကိုု အသံုုးခ်ေရးျဖစ္သည္။

ရိုုဟင္မ်ားကိုုေမာင္းထုုတ္ေသာေၾကာင့္ စစ္တပ္သည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထက္ ပိုုမိုု စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ဟု ျပည္သူလူထုက ျမင္လာသည္။

ျမန္မာႏိုုင္ငံကမဟုတ္ဟု လူအမ်ားစုုက ရွႈျမင္ေနေသာ ရိုုဟင္ဂ်ာတို႔ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပတ္ျပတ္သားသား မဆန္႔က်င္၊ တစ္ဖက္တြင္လည္း ဗုုဒၶဘာသာ လူမ်ားစုုအတြက္ ခိုုင္ခိုုင္မာမာ ရပ္တည္မွႈမရွိေၾကာင္း စစ္တပ္က ပုုံေဖာ္ဖိုု႔ႀကိဳးစားေနသည္။

ႏိုုင္ငံတကာမ်က္ႏွာစာတြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု စစ္တပ္က အက်ဳိးယုတ္ေစရန္ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိသည္။ အေၾကာင္းမွာ ရိုုဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ အကာအကြယ္မေပးဟုု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုု ႏိုုင္ငံတကာအသိုုင္းအဝန္းတြင္ ရွႈျမင္မွႈမ်ား ရွိေနသည္။

ပကတိႏိုုင္ငံေရး အေျခအေန၊ ဖြဲ႔စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒဆိုုင္ရာႏွင့္ အျခားေသာ ဥပေဒေၾကာင္းမ်ားမွ အဖက္ဖက္လွႈပ္မရေအာင္ တုုပ္ေႏွာင္ထားေသာ အခက္အခဲတို႔ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္မည္ဆိုုလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ မည္သိုု႔မွ် လုုပ္မရကိုုင္မရ အာဏာမဲ့ အေျခအေနသိုု႔ ဆိုုက္ေရာက္ေနသည္။ ထိုုသိုု႔အၾကပ္အတည္း ဆိုုက္ေနျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ရကိုင္ရ ခက္ခဲေနျခင္းကို ႏုုိင္ငံတကာက ေဝဖန္ေနျခင္းသည္ စစ္တပ္အတြက္ ေအာင္ပြဲခံေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဤသိုု႔အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏိုုင္ငံတကာအသိုုင္းအဝန္းသည္လည္း အၾကပ္အတည္းႏွစ္ခုကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ပထမအၾကပ္အတည္းမွာ ရခိုုင္ျပည္နယ္ရွိ ႀကီးမားေသာ လူသားျခင္းစာနာမွႈဆိုုင္ရာ အေရးေပၚ အေျခအေနျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အၾကပ္အတည္းမွာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆီသို႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္သြားေစရန္၊ ျပည္တြင္းျပည္ပတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခက္အခဲျဖစ္ေပၚေစရန္ ဖန္တီးထားေသာ စစ္တပ္၏ မဟာဗ်ဳဟာျဖစ္သည္။

ရခိုုင္ျပည္နယ္အေရးကိုု ကုလသမဂၢတြင္ အဆံုုးအျဖတ္ျပဳၾကရာတြင္ အထက္ပါ အေၾကာင္းခ်င္းရာ ႏွစ္ရပ္လံုုးကိုု မလြဲမေသ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါမည္။ ထိပ္တန္းဦးစားေပး အေနျဖင့္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကိုု ကာကြယ္ရမည္ျဖစ္သည္။ သိုု႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္၏ ႏုႏုနယ္နယ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုုလည္း တစ္ျပိဳင္နက္တည္း ေထာက္ခံအားေပးရမည္ျဖစ္သည္။

ထိုုသိုု႔ျပဳလုပ္ေရးအတြက္ စစ္တပ္ကို ရိုုဟင္ဂ်ာမ်ားအားတိုုက္ခိုုက္မွႈရပ္တန္႔ေစရန္ ေတာင္းဆိုုရံုသာမကဘဲ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေထာက္ခံေနမွႈမ်ားကိုု မပစ္ပယ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္၏ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ အဖြဲ႔ကိုု ႏိုုင္ငံတကာက ပိုမို ကူညီရန္လည္း လိုုအပ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သူေတာ္စင္ မဟုုတ္ပါ။ ထုုိ႔အတူ မည္သည့္ ႏိုုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မွလည္း သူေတာ္စင္ မျဖစ္ေသးပါ။ သိုု႔ရာတြင္ ျပႆနာ၏ ရွႈေထာင့္ေပါင္းစံုုအသြယ္သြယ္ကိုု ႏိုုင္ငံတကာ အသိုုင္းအဝန္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မသံုးသပ္ မေလ့လာလွ်င္ ရိုုဟင္ဂ်ာတို႔၏ လူသားျခင္းစာနာေထာက္ထားမွႈဆိုုင္ရာ ကပ္ေဘးႀကီးသည္လည္း မေျပလည္ရံုုမက၊ ျမန္မာျပည္၏ ဒီမိုကေရစီအုုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သည္လည္း နိ႒ိတံသြားမည္ကိုု ကြ်ႏု္ပ္တိုု႔ ေတြ႔ျမင္ရမည္ျဖစ္ေပသည္။

Kevin Rudd
(The New York Times တြင္ ၾသစေတးလ်ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းေရးသားေသာ Myanmar’s Rohingya Crisis Meets Reality ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေဆာင္းပါးပါ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ Myanmar Now သတင္းဌာန၏ အာေဘာ္ႏွင့္သေဘာထားမဟုုတ္ပါ။ ႏိုုင္ငံတကာတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျမန္မာျပည္ဆိုုင္ရာ ထိပ္တန္းသံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးတခ်ဳိ႕ကို ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ ဖတ္ရႈႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပေပးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။)
Myanmar Now
https://www.facebook.com/myanmarnownews/