ဘ၀တူမ်ားကို ကူညီေနသည့္ ေျမျမဳႇပ္မိုင္းဒဏ္သင့္ခဲ့သူတစ္ဦး

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ေဟာင္း တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ကိုေက်ာ္၀င္း (၃၅ ႏွစ္) က ၎၏ ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့ေသာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္းမွ ေန႔စြဲ တစ္ရက္ကို ျပန္လည္ ေတြးေတာရင္း ေခါင္းကို ခါယမ္း လုိက္သည္။

“တစ္ခုခုေတာ့ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျဖစ္ေတာ့ မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင့္ေနခဲ့တာ” ဟု ၎က ဆိုသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ပိုင္းမွ ထူထပ္သည့္ ေတာနက္အတြင္း ကင္းလွည့္ေနစဥ္ ကိုေက်ာ္၀င္းမွာ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းကို နင္းမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ေပါက္ကြဲသံက အက်ယ္ႀကီးပဲ၊ လြင့္ထြက္ၿပီး ျပန္က်လာတဲ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို ျပန္ျမင္လိုက္ရတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ေသြးေတြ အရမ္းထြက္ၿပီး သတိေမ့သြားတယ္” ဟု ထိုေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာျပသည္။

ကိုေက်ာ္၀င္းကို စစ္ေျမျပင္ ယာယီေဆးကုသစခန္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားၾကကာ ခြဲစိတ္မႈ သံုးႀကိမ္ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ၎၏ ညာဘက္ေျခေထာက္မွာ ဒူးေခါင္းရင္းေနရာအထိ ငုတ္တိုကေလးသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။

ကိုေက်ာ္၀င္းသည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေနသည့္ ကရင္နီ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦး (KNPLF) သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၎၏ လူငယ္ဘ၀မွာ အစိုးရစစ္တပ္အပါအ၀င္ အျခားတိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ျဖစ္သည့္ စစ္ပြဲမ်ားျဖင့္သာ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ အစိုးရစစ္တပ္တုိ႔အၾကား အပစ္အခတ္ရပ္စဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ ၎သည္ တုိက္ရခုိက္ရသည့္ ေန႔စြဲမ်ားအား ေက်ာ္လြန္လာခဲ့သည္။

ကိုေက်ာ္၀င္းက အျခား ေျမျမႇဳပ္မိုင္းဒဏ္သင့္ခဲ့ရသူမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းမ်ားအား ကူညီေနသူ အျဖစ္ မိမိကုိယ္ကိုယ္ ၫႊန္းဆိုသည္။

လြိဳင္ေကာ္ရွိ ေျခတုလက္တုမ်ား ထုတ္သည့္ အလုပ္႐ံုတစ္ခုတြင္ ၎ႏွင့္ အလုပ္သမားအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕သည္ ေျခတုလက္တုမ်ားကို အရြယ္အစားစံုလင္စြာ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္။ အဆိုပါ အလုပ္႐ံုသည္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရး ေကာ္မတီ (IRC) မွ စစ္ေဘးဒဏ္သင့္သူမ်ားအတြက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေပးသည့္ အစီအစဥ္မ်ားစြာအနက္မွ တစ္ခုအေနျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ဤအလုပ္႐ံုမွ ေျခတုလက္တုမ်ား ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သူမ်ားအနက္ အမ်ားစုမွ ေျမျမဳႇပ္မိုင္းဒဏ္ သင့္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ကိုလံဘီယာတို႔ၿပီးလွ်င္ ကမာၻတြင္ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေၾကာင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူႏွင့္ ေသဆံုးမႈႏႈန္းအျမင့္ဆံုး ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဆြစ္ဇာလန္အေျခစိုက္ Geneva Call အဖြဲ႕အစည္းက ထုတ္ျပန္ထားသည္။

“ေျမျမႇဳပ္မိုင္းသင့္လို႔ ေသဆံုးမႈေတြက ဆက္ျဖစ္ေနတယ္၊ ႏွစ္စဥ္ဆိုသလို ေသရာပါတဲ့အထိ ကိုယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕ယြင္း သြားရသူေတြလည္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္” ဟု IRC ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး အစီအစဥ္မ်ား ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ေဒါက္တာစိန္လိႈင္က ေျပာၾကားသည္။

IRC ၏ အကူအညီေပး ၀န္ထမ္းမ်ားက ေ၀းလံေခါင္းသီေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေျမျမဳႇပ္မိုင္း ႐ုတ္တရက္ ေပါက္ကြဲမႈမွ ကာကြယ္ရန္ ေျမျမဳႇပ္မိုင္း သတိ အစဥ္ရွိေရး သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ေပးၾကသည္။

“စစ္တပ္က အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ နယ္နိမိတ္ေတြနဲ႔ အသံုးမျပဳဘဲ ထားခဲ့တဲ့ ေျခလ်င္လမ္းနဲ႔ အျခားလမ္းေတြကို မသြားလာဖို႔ သူတို႔ကို ေျပာျပေပးတယ္” ဟု ေဒါက္တာ စိန္လႈိင္က ဆိုသည္။

ဦးဘူရာ (၅၁ ႏွစ္) သည္ ေျခတုသစ္တစ္ခုလုပ္ရန္ အထက္ပါ အလုပ္႐ံုသို႔ လာခဲ့သည္။ ၎၏ ရြာအနီးမွ သစ္ေတာတြင္းသို႔ အမဲလိုက္ထြက္စဥ္ ေျမျမဳႇပ္မိုင္းဒဏ္သင့္၍ ယခုလို ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ဆံုး႐ံႈးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

“ဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး ခက္ခဲလာခဲ့တယ္၊ အမဲလုိက္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္၊ ေတာထဲမွာ ေျမျမဳႇပ္မိုင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ သားေတြကိုလည္း အမဲမလိုက္ေစခ်င္ဘူး” ဟု ဦးဘူရာက ေျပာသည္။

ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ သစ္သား ခ်ိဳင္းေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကိုသာ အားကိုးေနရေသာ ဦးဘူရာမွာ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ေနသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။

ထိုေန႔က ကိုေက်ာ္၀င္းသည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုက္လ်က္ ဦးဘူရာႏွင့္ အံကိုက္မည့္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ ေျခတုသစ္ တစ္ခုကို အက်အနလုပ္ေပးေနသည္။

“ေျခတုလက္တုေတြ လုပ္တတ္ဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သင္ယူခဲ့ရတယ္၊ ဒီလို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဘ၀တူေတြအတြက္ အကူအညီေပးေနရတာကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္” ဟု ကိုေက်ာ္၀င္းက ဖြင့္ဟခဲ့သည္။

ေက်ာ္လင္းထြန္း
__Ref: A Landmine Survivor dedicates himself to helping other disabled people (Rescue.org)
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal